கந்தரனுபூதி ஏன் மந்திரம்?

தொல்காப்பியரின் விதிப்படி நிறைமொழி மாந்தர் ஆணையிற் கிளந்த மறைமொழி தானே மந்திரம் என்ப என்ற விதிப்படி தான் இதைப் பாடினேன் என்பதற்கு அருணகிரியார் காப்புச் செய்யுளில் உறுதி கூறுகிறார்.

நெஞ்சக் கனகல்லும் நெகிழ்ந் துருகத்

தஞ்சத் தருள்சண் முகனுக் கியல்சேர்

செஞ்சொற் புனைமாலை சிறந் திடவே

பஞ்சக் கரஆனை பதம் பணிவாம்.

நெஞ்சம் - மனம் ஆணவம் முதலிய மலங்களால் கல்லைப் போல் கனத்துள்ளது, அதை நெகிழ்ந்து உருகச் செய்ய நாம் தஞ்சமடையவேண்டியது சண்முகனின் திருப்பாதங்களை, ஏனென்றால் அவன் "கல்லைப் பிசைந்து கனியாக்கித் தன் கருணை வெள்ளத் தழுத்தி வினைகடிந்த வேதியன்"; இப்படி மலங்கள் நிறைந்த கல்லாகிய மனதை சண்முகனிடம் சேர்க்கும் போது அந்த மலங்களை கரைந்து மனம் செஞ்சொற்களான், பாமாலை புனையும் ஆற்றலைத் தரும். அப்படிப்பட்ட பஞ்சாக்கிர பிரணவ மூலப் பொருளை பாதம் பணிந்து இந்தக் கந்தரனுபூதி ஆக்கப்பட்டுள்ளதாம்.

இங்கு செஞ்சொல் என்பதும் பஞ்சாக்கிரம் என்பதும் கந்தரனுபூதி மந்திரம் என்பதற்குப் பிரமாணம். ஓம் காரம் ஈஸ்வர தத்துவத்திலிருந்து கிளைக்கும் முதல் மந்திர ஒலி, பஞ்சாக்ஷரம் சதாசிவத்திலிருந்து வெளிப்படும் மூல மந்திரம். ஓங்காரமும் பஞ்சாக்ஷரமும் எல்லா மந்திரங்களுக்கும் மூலம். அருணகிரி நாதர் இந்த இரண்டு பிரபஞ்ச மூலமந்திரங்களுடனும் தனது உணர்வை இருத்தி ஒரு நிறைமொழியாக - செஞ்சொல்லாக அனுபூதி பெற்று இந்தக் கந்தரனுபூதியை புனைந்துள்ளார்.

ஆகவே கந்தரனுபூதி என்பது மந்திர சாஸ்திர நூல் என்பது அதன்பிரயோகம் அறுபது ஆண்டுகளுக்கு முன்னர் மூல மந்திரம், யந்திரம் என்வற்றை தியாகராஜ முதலியார் என்பவருக்கு அவரது குருவான ஒரு சித்தரால் வெளிப்படுத்தப்பட்டது என்பதும் தகவல். அவற்றை ஒவ்வொன்றாகப் பகிர்வோம்.