ஸ்ரீ காயத்ரி சித்தரின் வழிகாட்டலில் - 10

பகுதி - 01
பகுதி - 02 
பகுதி - 03 
பகுதி - 04 
பகுதி - 05 
பகுதி - 06 
பகுதி - 07
பகுதி - 08
பகுதி - 09 


நான் சாமிக்கு அடுத்த அறையில் இரவில் உறங்கிக்கொள்வேன். இரவு உணவிற்கு பின்னர் சற்று உரையாடிய பின்னர் உறக்கத்திற்குச் செல்வோம். சாமியின் இருப்பிடத்தில் சாமி கட்டிலில் சென்று அமர்ந்தவுடன் அவரிற்கு சாஷ்டாங்கமாக விழுந்து வணங்கி விட்டு சாமி கட்டிலில் சாய்ந்தவுடன் விளக்கினை அணைத்து விட்டு வெளியே வந்து அருகில் இருக்கும் சிறிய அறையில் நான் உறங்குவேன். 

ஒரு நாள் நான் நன்கு அயர்ந்து தூங்கிவிட்டேன். சாமிக்கு இரவு பசியெடுக்க என்னைக் கூப்பிட்டுப் பார்த்திருக்கிறார். நான் எழும்பவில்லை.  தானே தனியாக ஆசிரமத்திற்கு சென்று தட்டி எழுப்பி உணவருந்தி டீ குடித்துவிட்டு வந்திருக்கிறார். அடுத்த நாள் சாமி என்னிடம் இதைச் சொல்லவே இல்லை. ஆசிரமவாசிகள் இதை உதிப்பெருப்பித்து விட்டார்கள். எனக்கும் சற்று சங்கடமாகிவிட்டது. குருவிற்கு தேவையான நேரம் உதவி செய்ய முடியாமல் படுத்து தூங்கிவிட்டோமே என்று. 

அடுத்த நாள் சாமியின் அறைக்கு முன்  இருக்கும் தியான அறையில் நான் மெத்தையைப் போட்டு உறங்கிக்கொள்வதாக சாமிக்குச் சொன்னேன். இல்லையப்பா, கட்டிலில் நன்கு வசதியாக படுத்துக்கொள்ளுங்கள், குளிரும்" என்றார், நானோ இல்லை சாமி நான் வாசலில் படுத்துக்கொள்கிறேன் என்று விட்டேன்.  சாமி "சரிப்பா உங்கள் வசதிப்படி பாருங்க" என்று விட்டார்.  நானும் மகிழ்ச்சியாக மெத்தையைப் சாமியின் வாசலில் போட்டு உறங்கி விட்டேன்.  எனக்கு இப்போது பெரிய மனத்திருப்தி சாமி எழுந்தால் என்னைத்தாண்டி போக முடியாது. ஆகவே இனிமேல் இப்படியான தவறு  நடக்காது அல்லவா.

சிறிது நாட்களுக்குப் பின்னர் நான் தினசரி உறங்கும் இடம் சாமிகள் தினசரி தனது தியானம் சாதனை செய்யும் இடம். என் புத்திக்கு அப்போதுதான் உறைத்தது அட நாம் அந்த இடத்தில் சாதனை வாய்ப்பு அல்லவா குருநாதர் தந்திருக்கிறார், நான் வீணாகத்தூங்கிக்கொண்டு இருக்கிறோம் என்று. சாமியிடம் சொல்லி விட்டு இரவில் படுக்க முன்னர் ஒரு மணித்தியாலம் சாதனை செய்வதை வழக்கமாக்கிக் கொண்டேன். 

நுவரெலியா இலங்கையில் அதி குளிரான பிரதேசம் இரவில் அனேகமாக 14 - 16 டிகிரி குளிர் இருக்கும். உறங்குவதற்கு தடிமனான கம்பளி இல்லாமல் உறங்க இயலாது. அதுபோல் குளிப்பதானால் வெந்நீர் அவசியம். ஆனால் நான் ஒரு போதும் குளிப்பதற்கு வென்னீர் பயன்படுத்தியதில்லை. அப்பா சிறு வயதில் குளிப்பதற்கு ஒரு முறை சொல்லித்தந்திருந்தார். உடலை சிறுக சிறுக நனைக்க மூளை அந்தக்குளிரை ஏற்கும் வகையில் தயாராகிவிடும். ஆகவே குளிர் நீரில் முதலில் சற்று அமைதியாக உடலை நனைத்து விட்டுக் குளிக்க உடல் தயாராகிவிடும். ஆகவே குளிர் நீர் ஒரு பிரச்சனையாக இருந்ததில்லை.  மேலும் வென்னீரில் குளிப்பதானால் நேரத்திற்கு வேலைகளைச் செய்ய முடியாது. ஆசிரமத்தில் மூன்று கொதிப்பான்களே இருந்தது. எல்லோருக்கும் வென்னீர் வேண்டும் என்றால் தண்ணீர் கொதிப்பதற்கு சராசரி 45 நிமிடங்கள் தேவை. ஆகவே சாமி தனது தியானத்தை முடித்து வருவதற்குள் நான் தயாராகி இருக்க வேண்டும் என்றால் வென்னீருக்காக காத்திருந்தால் முடியாது. ஆகவே குளிர் நீரிலேயே குளித்தேன். இது உடலை எப்போதும் சளி, தடிமன் போன்ற எந்த உபாதையையும் ஏற்படுத்தவில்லை. 

சாமியின் தேவை என்ன? எதை எதிர்பார்க்கிறார்? அடுத்து என்ன செய்ய வேண்டும்? முரண்பாடுகளுடன் வருபவர்கள் சொல்லுவதை செவிமடுக்க வேண்டும் ஆனால் எதிர்வினை ஆற்றக்கூடாது என்பதை எல்லாம் சிந்தித்து செயலாற்றினேன். சாமியிடம் இருந்து எதையும் எதிர்பாக்கவில்லை. 

இந்தப்பண்பு பிற்காலத்தில் நான் வேலை செய்த பல் தேசியக்கம்பனியில் என்னை சிறிய வயதில் பதவி உதவி பெற்று துணை இயக்குனர் ஆக்கியது. 

வெகுவிரைவில் சாமி தான் வேலையில் இருக்கும் போது தன்னுடைய சாவிக்கொத்தை எனக்கு தந்து என்னை தனியே சென்று பொருட்கள் எடுத்து வரும் அளவிற்கு நம்பிக்கைக்கு உரியவன் ஆனேன். அந்த உரிமை சாமியின் வளர்ப்பு மகனிற்கும் எனக்கும் உரியதாகியது.  சாமியின் அனைத்து விஷயங்களிற்கும் நம்பிக்கைக்கு பொறுப்பான ஒருவன் ஆக மாறியிருந்தேன். 

இதற்கு என்னிடம் இருந்த ஞானத்தை தவிர வேறு எதையும் சாமியிடம் எதிர்பார்க்காத தீவிர வைராக்கியம் காரணமாக இருந்திருக்க வேண்டும்.  சாமியின் கருணை எல்லையற்றது.  எல்லோருக்கும் அவரவர் மன விருப்பு அறிந்து அதற்குத்தான் உபதேசிப்பாரேயொழிய எவரையும் வலிந்து ஆன்மீக பாதையை ஏற்றுக்கொள் என்று கடிந்துரைப்பதில்லை. எனக்கு சாமியிடமிருந்து சாதனை கற்றுக்கொள்ள வேண்டும் ஞானம் பெறவேண்டும் என்ற எண்ணம் மட்டும் இருந்தது. இவை ஒரு ஆசையாக எனது மனதை உத்வேகப்படுத்தியதில்லை. இவற்றினை அடைவதற்கு குறித்த தகுதிகள் அவசியம் என்று சாமி தெளிவாக ஞானகுரு என்ற புத்தகத்தைத் தந்து அதைப்படித்து சித்தத்தில் பதியவை என்றிருந்தார். அதை கடந்த பல வருடங்களாகச் செய்து வருகிறேன். உள்ளூர எமக்கு பக்குவம் ஏற்பட்டால் குரு சாதனை சொல்லித்தருவதை எவராலும் தடுக்க முடியாது என்பதை உறுதியாக நம்பினேன். அதற்கேற்றாற் போல் தீக்ஷை கிடைத்த நிகழ்வு இருந்தது. நான் மேலும் தெளிவான விளக்கங்கள் பெற விளங்கினேன். அதற்கு கேட்டபோது " குருவுடன் வந்திருந்து குருசேவை செய்தால்தான் அவற்றையெல்லாம் கற்கலாமப்பா" என்று சாமி சொன்னதால் ஆசிரமம் வந்துவிட்டேன். இதற்கு மேல் ஆஸ்ரமத்தில் வேறு எந்த எதிர்பார்ப்பும் இருக்கவில்லை.

ஆஸ்ரமம் எல்லாவகையான மனிதர்களும் வரும் இடம். அந்த நேரத்து பிரதம மந்திரி, அவரின் அண்ணன், அரசியல்வாதிகள், பெரும் பணக்காரரிலிருந்து ஏழைகள் வரை அனைவரும் தமது பிரச்சனைகளுக்கு தீர்வு பெற வருவார்கள். இவற்றைப்பார்த்து எனக்கு ஒரு விஷயம் மட்டும் தெளிவாக விளங்கியது, பணம், அதிகாரம், செல்வாக்கு எவை இருந்தாலும் அவற்றால் மனிதனுக்கு நிம்மதியைத் தரமுடியாது என்பது தெளிவாக விளங்கியது. எல்லோருக்கும் வாழ்க்கையில் ஏதோ ஒரு குறை இருந்தது, அதைத் தீர்க்கவே சாமியிடம் வருகிறார்கள் என்பதைப் புரிந்து கொண்டேன். சாமி எதைவைத்துக்கொண்டு அவர்களின் குறைகளைத் தீர்க்கிறார் என்பதை தெளிவாக எல்லோருக்கும் சொல்லிக்கொண்டிருந்தார். என்னிடம் ஒன்றுமில்லை அப்பா, குருபக்தியும் தினசரி காயத்ரி சாதனையும் செய்யுங்கள் என்பார். ஆனால் எல்லோரும் சாமியின் ஆசீர்வாதத்தாலும் அற்புத சக்தியாலும் மட்டுமே தங்கள் வாழ்க்கை மாறுகிறது என்று ஆழமாக நம்பினார்கள், எவரும் சாதனைக்கு முயற்சிப்பதாகவோ, ஆன்ம முன்னேற்றம் பெறு விரும்புவதாகவோ தெரியவில்லை. நான் சாதனையை உறுதியாகச் செய்து வந்தேன், ஒருக்காலும் சாமியிடம் எந்தவிதமான லௌகீக ஆசைகளுக்கும் ஆசி வேண்டுவதில்லை என்று உறுதியாக இருந்தேன். ஆகவே எனக்கு எனது A/L என்ன பெறுபேறு வரும் என்பது பற்றி எந்தக்கவலையும் இல்லை. எதிர்காலத்தில் என்ன செய்யப்போகிறோம் என்ற எந்த எண்ணமும் தோன்றியதில்லை. உணர்வுப்பூர்வமாக நிகழ்காலத்தில் மட்ட்டும் வாழ்ந்துகொண்டிருந்தேன். 

ஒரு நாள் நான் வந்த முதல் நாட்களில் வேலையாட்களிற்கு கொங்கிரீட் போடுவதற்கு மாமிச உணவு கொடுத்ததற்கு சாமியிடம் காரணம் கேட்டேன்? அதற்கு சாமி சொன்ன காரணம் " அவங்க கஷ்டப்பட்டு வேலை செய்பவர்கள், அவர்கள் உடலுக்குத் தேவையானது என்று அவர்கள் விரும்புவதை நாம்  கொடுக்க வேண்டும், அதைவிட்டு விட்டு நாம் சைவச்சாப்பாடு சாப்பிடுகிறோம் என்பதற்காக அவர்களுக்கு அதைத் திணிக்கக்கூடாது" என்றார். 

நான் "அப்படியானால் அது பாவம் இல்லையா? என்றேன். 

யார் சொன்னது அப்பா பாவம் என்று? அவரவர் பரிணாமத்திற்கு தக்க ரூல்ஸ் மாறும் அப்பா! நீங்க சாதனை பண்ணோணும் என்று வந்திருக்கீங்க அப்ப சைவச்சாப்பாடுதான் சரி, அவனுங்க உடலைவருத்தி வேலை செய்ய வந்திருக்காங்க அவங்களுக்கு அந்தச்சாப்பாடு தான் சரி" என்றார். 

எனக்கு அந்தப் பதில் சரியானதாகத்தான் பட்டது.  அவரவர் நோக்கம், தேவையும் கருதித்தான் நிபந்தனைகளே அன்றி பொது நிபந்தனைகள் விதிப்பது ஒருவனது சுதந்திரத்தைப் பறிக்கும் செயல் என்று! 

இப்படி இருக்கும் போது வெங்கடாஜலபதி கோயிலிற்கு அடிக்கல் வைக்க ஏற்பாடாகியிருந்தது. வெங்கடாஜலபதி கோயிலிற்கும் எனது உடல் உழைப்பினை மனமுவந்து செய்தேன். நல்ல ஒரு நாளில் அடிக்கல் வைக்கப்பட்டது. அதற்கு அம்மா தன்னிடமிருந்த ஒரு நவரத்தின கற்கள் கொடுத்திருந்தார். அவை மூலஸ்தானத்தின் அத்திவாரத்தில் வைக்கப்பட்டது. சாமி என்னையும் ஒரு கல் வைக்கச் செய்தார்.

சுவாமிகள் வருடத்திற்கொரு முறை திருப்பதி சென்று வெங்கடாஜலபதியை தரித்து வருவார். வெங்கடாஜபதி கோயில் கொங்கணவ சித்தரின் தபஸும் ஆன்ம சக்தியும் பதிப்பித்த இடம் என்று சாமி அடிக்கடி கூறுவார்.  அவரது விருப்பமான தெய்வங்களின் ஒன்றான வெங்கடாஜலபதி கோவில் தாழ்த்திர மாகாளி  ஆலயத்திற்கு அருகில் அமைக்கப்பட்டிருந்தது.

தொடரும்....

ஸ்ரீ காயத்ரி சித்தரின் வழிகாட்டலில் - 09

முந்தைய பகுதிகள்:
பகுதி - 01
பகுதி - 02 
பகுதி - 03 
பகுதி - 04 
பகுதி - 05 
பகுதி - 06 
பகுதி - 07
பகுதி - 08


*************************************************************

ஆசிரமத்தில் இருந்த காலத்தில் சாமியுடன் நெருங்கித் தொண்டு செய்த அதேவேளை என்னுடன் மிக அன்பாக லலிதா பாலா தம்பதியினர் இருந்தார்கள். அவர்கள் இருவரும் சகோதர சகோதரி என்ற அளவிற்கு என் மீது அன்பும் பாசமும் வைத்திருந்தார்கள். 

லலிதா அக்கா ஒரு நிறுவனத்தில் வேலை செய்துவிட்டு மாலை ஆசிரமம் வந்து விடுவார். பின்னர் ஆசிரம வேலைகள் முடிந்த பின்னர் இரவு உணவிற்கு பின்னர் சிறிது சாதனை ஆன்மீகம், சாமியின் அனுபவம் பற்றிய பேச்சு அவர்கள் இருக்கும் போது நடக்கும். 

இதேபோல் சாமிக்கு நெருக்கமான இன்னொரு சாரார் இருந்தார்கள். அவர்கள் வந்தால் அனேகமாக எவரைப்பற்றியாவது குற்றம் குறை பேசுதல் நடக்கும்.

நான் தனியாக இருக்கும் போது அனேகமாக சாமியுடன் மிக நுணூக்கமான யோக விஷயங்கள் உரையாடல் நடக்கும். 

எனினும் வரும் கூட்டத்தைச் சார்ந்து சுவாமி கண்ணாடி போல் பிரதிபலிப்பார். அவரவர் மன நிலைக்குத் தக்கபடிதான் உரையாடுவாரே அன்றி தன்னுடைய வித்துவத்தன்மையினை எவரிடமும் காட்டுவதில்லை. 

நான் எந்தவித மனச்சலனமும் இல்லாமல் அனைத்தையும் பார்த்துக்கொண்டு எந்தவித மன உணர்ச்சிகளையும் ஏற்படுத்தாமல் அமைதியாக இருக்கும் பண்பு இயல்பாகவே எனக்கு சிறுவயதில் இருந்தது. சாமிக்கு அருகில் இருப்பது என்பது எல்லோருடைய இரகசியங்களும், பிரச்சனைகளும் வெளிப்படையாக தெரியும் வாய்ப்புள்ள ஒரு பதவி! நாட்டின் பிரதமர், அரசியல்வாதிகள் தொடக்கம் குப்பை அள்ளும் தொழிலாளி வரை, ஆனால் எதையும் எனது காதுகள் கேட்பதில்லை! எவராவது தனிப்பட தமது பிரச்சனைகளை உரையாட சாமியிடம் வந்தால் நான் உடனடியாக எழுந்து வந்துவிடுவேன். இது சாமியிடம் இன்னும் ஆழமான அன்பையும், மதிப்பையும் உருவாக்கியது.  எவருடைய பலவீனத்தையும் எனக்குச் சாதகமாக்கிக் கொண்டது இல்லை. மற்றவர்கள் விபரங்களை அறிந்து கொள்ள வேண்டும் என்ற எண்ணம் எனக்கு இல்லமல் இருந்ததற்கு ஒரு காரணம் இருந்தது. 

சிறுவயது முதல் மற்றவர்களுடைய எண்ணங்கள், உணர்ச்சிகளை என்னால் இலகுவாக புரிந்து கொள்ளக்கூடிய ஆற்றல் இருந்தது, அதுவே எனக்கு பிரச்சனையாகவும் இருந்திருக்கிறது. மற்றவர்களுடன் நெருங்கிப் பழகமுடியாத மாதிரி ஒருவித இடைவெளியை ஏற்படுத்திக்கோண்டிருந்தது. ஏனென்றால் எல்லோருடைய ஆழ்மனத்தில் ஓடும் எண்ணங்கள் எனக்குத் தெரியும் என்பதால் அவர்கள் தவறாக நினைக்கும் போது அடிக்கடி கோபம் வந்தது. ஆனால் உண்மையிலேயே மற்றவர்களின் எண்ணங்களை நான் தெரிந்து கொள்கிறேன் என்ற விஷயம் அப்போது எனக்குத் தெரியவில்லை. நான் ஏதோ மற்றவரைப்பற்றி தவறாக எண்ணுகிறேனோ என்ற பயம் எனக்கு இருந்தது. இது பின்னர் சாமியின் வழிகாட்டலில் குறித்த சில சாதனைகளுக்கு பின்னர் தெளிவு பெற்றேன். 

ஆசிரமவாசிகளுக்கு யாரோ ஒரு பையன் பாடசாலையை படிப்பை விட்டுவிட்டு சாமியிடம் ஓடிவந்தவிட்டானாம் என்ற அளவில் பேச்சுப் போய்க்கோண்டிருந்தது. 

இன்னும் சிலர் இவன் யார் என்று தெரியவில்லை? எதாவது களவு எடுத்துக்கொண்டு ஓடப்போகிறான் என்று பேச்சு! 

இவை எல்லாம் எனது காதுகளில் விழுந்தாலும் அவை எதுவும் பெரிதாக என்னைப் பாதிக்கவில்லை.  

பாடசாலையில் படிக்கும் போது படிக்க வேண்டும் என்று தீரா ஆவல் இருந்த விஷயங்கள், உத்வேகம் எதுவும் இப்போது மனதில் இல்லை, வெறுமனே சாமியின் அன்பு பிடித்திருந்தது. எதையும் ஆர்வமாக சாமியிடம் படிக்க வேண்டும் என்று கேட்பதில்லை. சந்தர்ப்பத்தில் சாமி ஏதாவது தானாக அல்லது வந்திருக்கும் எவராவது கேட்டால் அதில் ஏதாவது மனதில் தோன்றினால் கேட்பதுடன் சரி! சாமி என்னை சரியாக வழி நடாத்துகிறார் என்பதில் நான் நம்பினேன். சாமி என்னை ஒரு நாளும் சாதனை செய்தீர்களா என்று கேட்டதில்லை, கவனிப்பதில்லை! ஆனால் நான் ஒரு நாளும் சாதனை செய்யாமல் இருந்ததில்லை! 

இப்படி இருக்கும்போது சாமி என்னைப்பற்றி மற்றவர்களிடன் ஏதோ கூறிக்கொண்டிருக்கிறார் என்பது மட்டும் மற்றவர்களது நடவடிக்கையில் இருந்து தெரிந்து கொண்டேன். ஒரு நாளும் எனது காது பட என்னைப் பற்றி எதுவும் சொன்னதை நான் கடைசிவரை கேட்கவில்லை. ஆனால் எனது மதிப்பு நாளுக்கு நாள் உயர்ந்து கொண்டே சென்றது. மற்றவர்கள் என்னை மதிப்பதை வைத்து சாமி ஏதோ என்னைப்பற்றி சொல்லுகிறார் என்பது மட்டும் தெரிந்தது. ஆனால் நான் கடைசி வரைக்கும் அது என்ன என்பது பற்றி அறிந்து கொள்ள ஆர்வம் காட்டவில்லை. 

காலங்கள் உருண்டோடி சாமி சமாதியாகி லலிதா அக்காவை பலவருடங்களின் பின்னர் சந்தித்தபோது எனது அகத்தியர் யோக ஞானத்திறவுகோல் வெளியாகி இருந்தது. அப்போது அவர் கூறிய வார்த்தை " தம்பி, நீங்கள் இல்லாத போது சாமி அடிக்கடி உங்களைப் பற்றி கூறுவார், சுமனன் ஏதோ ஸ்கூலை விட்டுவிட்டு ஓடிவந்து இங்க நிற்கிறார் என்று சாதாரணமாக நினைத்து விடாதீங்கப்பா, உருவம்தான் சின்னப்பையன் அவர் சின்னப்பையன் இல்லை, அவருக்குள் பல சக்திகள் மறைந்திருக்கு, எதிர்காலத்தில் பலருக்கு வழிகாட்டியா வருவார்" என்று மிக மரியாதையாகச் சொல்லுவார் என்றார். 

இதில் ஆச்சரியம் என்னவென்றால் இந்த விஷயம் பல்லாண்டு கால சாதனைக்குப் பின்னர் பலர் என்னை வழிகாட்டியாக தாங்களாகவே (ஏனென்றால் இன்றும் நான் எவருக்கும் வழிகாட்டுவதாக எண்ணுவதில்லை) கருதத் தொடங்கிய பின்னர்தான் சாமி என்னைப்பற்றி இப்படி ஒன்று சொன்னார் என்பதே எனக்கே தெரிந்தது. 

குருநாதர் சொன்னது போல் தவிர்க்க முடியாமல் இன்று பலருக்கு வழிகாட்டியாக இருக்க வேண்டிய சூழலில் இருந்து கொண்டுதான் இதை எழுதுகிறேன் என்பது ஆச்சர்யமான உண்மை!

ஸ்ரீ காயத்ரி சித்தரின் வழிகாட்டல் - 08

முந்தைய பகுதிகள்:
பகுதி - 01
பகுதி - 02 
பகுதி - 03 
பகுதி - 04 
பகுதி - 05 
பகுதி - 06 
பகுதி - 07

*******************************************

ஆசிரமத்தை அண்டி ஒரு சேரிப்புறம் இருந்தது, அங்குள்ள சில இளைஞர்கள் ஆசிரமத்தில் வேலை செய்துவந்தார்கள். தற்போது கோயில் கட்டி ஐயர் பூசைக்கு இருத்தப்பட்டதால் அவர்களின் வேண்டுகோளுக்கு இணங்கி மூலஸ்தானத்திற்குள் எவரும் அனுமதிக்கப்படுவதில்லை. அதற்கு முன் சுவாமிகள் இளம் வயதில் அவரே பூஜை செய்யும் காலத்தில் அனைவரும் தேவியை தொட்டு வணங்கும் சூழல் இருந்தது. அப்போது இந்த சேரிப்புறத்து இளைஞ்சர்கள் தான் தேவியை கழுவி அபிஷேகம் செய்து சுத்தம் செய்வார்கள் என்று கூறியிருந்தார்கள். அடிப்படையில் சுவாமிகள் இறை சாதனையில் எந்த ஏற்றத்தாழ்வும் பார்ப்பதில்லை. 

இப்படி அந்த சேரியில் இருக்கும் ஒரு இளைஞன் சாமியிடன் வருவான். சாமியுடன் ஒருவித உரிமையுடனும், அன்புடனும் உரையாடுவான். அவனது பேச்சில் ஒருவித மிடுக்கு இருக்கும். மற்றவர்களுடன் சற்று திமிராகத்தான் பேசுவான். அவனைப் பற்றி ஒரு வதந்தி உண்டு. மாந்திரீகம் தெரிந்தவன், ஒரு முறை சிறு குழந்தையை மலையில் கொண்டு சென்று பலி இடப்பார்த்தவன், சுருக்கமாக சற்று மாந்திரீகம் தெரிந்த பயங்கரமானவன் என்பது அவனைப் பற்றிய பொதுவான பேச்சு. 

அடிக்கடி ஒரு சில நாட்களில் தனியாக வந்து கோயில் வாசலில் அமர்ந்து தானாக உரையாடிக்கொண்டு இருப்பான். அவனைப் பைத்தியக்காரன் என்றுதான் எல்லோரும் கருதினார்கள். ஆனால் பகலில் வேலை செய்யும் போது சாதாரணமாகத்தான் இருப்பான். 

தற்போது சாமி போய்விட்டதால் நான் ஆசிரமத்தில் நான் தனியாகவே நிற்க வேண்டிய சூழல். இரவு உணவு முடிந்த பின்னர் அந்த இளைஞன் வந்து விடுவான். கோயில் வாசலில் அடந்த குளிரில் கம்பளியைப் போர்த்திக்கொண்டு வானத்தை வெறித்துப்பார்த்துக்கொண்டு இருப்பான். ஆரம்ப நாட்களில் அவன் இருப்பதை  பார்த்து விட்டு நான் ஒன்றும் கூறாமல் உறங்கச் சென்று விடுவேன். 

ஒரு நாள் ஆசிரமத்திற்குள் இருக்க அவனைச் சென்று பார்க்க வேண்டும் என்று எண்ணம் மனதில் தூண்டுகிறது.  சிறிது நேரம் சிந்தித்த பின்னர் சரி என்று அவனைப் பார்க்கச் சென்றேன். என்னைப் பார்த்து விட்டு சிரித்தான். நானும் எப்படி இருக்கிறீங்க என்று கூறிவிட்டு அவனுக்கு எதிரில் அமர்ந்தேன். 

சற்று நேரத்தில் அவன் எனது சாதனை பற்றிக் கேட்க ஆரம்பித்தான். எனக்கு அந்தக் கேள்வி பிடிக்கவில்லை, உள்ளே இவன் யார் சாதனையைப் பற்றிக் கேட்பது என்ற எரிச்சல்.  எனினும் நான் மீண்டும் நீ தியானம் செய்வாயா என்றேன், அதற்கு அவன் சிரித்துக்கொண்டு அமைதியாக மீண்டும் வானத்தை வெறித்துப்பார்த்துக்கொண்டு இருந்தான். 

சற்று நேரம் அப்படி இருந்து விட்டு நான் வந்து விட்டேன். பிறகு அவன் எவ்வளவு நேரம் இருந்தான் என்று தெரியவில்லை. இப்படி இரண்டு நாட்கள் சென்றது. 

அடுத்த நாள் நான் சென்று உட்கார, கண்ணை மூடி அமர்ந்து விட்டு சற்று உடலை உலுக்கிக் கொண்டு 

நீங்கள் எதற்காக இங்கு வந்திருக்கிறீங்க? என்றான்

எனக்கு அந்தக்கேள்விக்கு பதில் சொல்ல விருப்பம் இல்லை என்றாலும் சாமிக்கு சேவை செய்ய என்றேன். கண்ணைத்திறந்து 

உங்களுக்கு உங்கள் குலகுருவைத் தெரியுமா? என்றான். 

ஆம், அகத்திய மகரிஷி என்றேன். 

அவன் சிரித்து விட்டு மீண்டும் கண்களை மூடி தியானத்தில் அமர்ந்து விட்டான். சற்று நேரத்தில் உங்களுடைய முற்பிறப்புடன் தொடர்புடைய கோயில் ஒன்று உங்கள் குடும்பத்திற்கு சொந்தமானது இருக்கிறதா? என்று கண்களை மூடிக்கோண்டே கேட்டான். 

நான் தெரியவில்லை என்றேன். 

பிறகு கண்களை மூடிக்கொண்டு, கடற்கரை அதிலிருந்து சிறிது தூரத்தில் ஒரு பிள்ளையார் கோவில், கோவிலிற்கு நேரே அரசமரம், அதற்கு பின்னால் நீர் தங்கும் கேணி, கருவறைக்கு வலது புறம் கிணறு, கிணற்றில் இருந்து சற்றுத்தூரத்தில் ஒரு சித்தர் சமாதியில் இருக்கிறார். இது உங்களுடைய பூர்வ ஜென்மத்துடன் தொடர்புடைய இடம். உங்கள் குடும்பத்தவர்களுக்கு சொந்தமான கோவில் என்று கூறிவிட்டு அமைதியாகிவிட்டான். 

இந்த தொடர்புதான் உங்களை சாமியுடன் கொண்டு வந்து வைத்துள்ளது, நீங்கள் யார் என்பது அவருக்குத்தெரியும் அதனால்தான் இவ்வளவு நெருக்கமாக வைத்திருக்கிறார், ஆனால் உங்களுக்கு நீங்கள் யார் என்று தெரிய நீண்டகாலம் பிடிக்கும் என்றான். 

அவன் சொல்லுவது குறி சொல்லுவதுபோலவும் சற்று உபதேசம் போலவும் இருக்க எனக்கு சற்று இவன் அதிமேதாவித்தனமாக பேசுகிறான் என்று உள்ளூர கோபம் வர நான் வருகிறேன் என்று சொல்ல அவனும் பெரிய ஞானிபோல் எனது உள் மனதில் அவனைப்பற்றி என்ன நினைக்கிறேன் என்பது தெரிந்தது போல் சிரித்துக்கொண்டு பெரிய மகான் மாதிரி கைகளை தூக்கி என்னை ஆசீர்திப்பது போல் காட்டினான். 

நானும் வந்து விட்டேன். அதன் பிறகு அவனை அப்படி சென்று சந்திப்பதில்லை என்று முடிவு செய்து கொண்டு உறங்கச் சென்றுவிட்டேன். 

ஆனால் அவன் சொன்ன இடமும், கோவிலும், சமாதியும் உண்மையாகியது. எனது அப்பா எனக்குச் சொல்லாத எமது குடும்பத்தின் முன்னோர்கள் பற்றிய கதையின் ஒரு பாகத்தை அவன் சொல்லியிருந்தான். அடுத்த எட்டு ஒன்பது மாதங்களில் அந்த இடத்திற்கு நான் அழைத்துச் செல்லப்பட்டேன்! 

தொடரும்.... 

ஸ்ரீ காயத்ரி சித்தரின் வழிகாட்டல் - 07

முந்தைய பகுதிகள்:
பகுதி - 01
பகுதி - 02 
பகுதி - 03 
பகுதி - 04 
பகுதி - 05 
பகுதி - 06 

*******************************************

ஆசிரமம் சென்ற முதல் நாள் ஆசிரம வாசிகளாக இருந்த இரண்டு அண்ணமார்களில் மூத்தவர் எனக்கு சாமியின் உடை கழுவும் பயிற்சி தந்தார். பிறகு சாமியின் அறை சுத்தம் படுத்துவது, ஆசிரமம் கூட்டுவது, கோயில் கூட்டுவது என்று வேலைகள். 

இரண்டொரு நாட்களில் இடிக்கப்பட்ட கோயில் மேல் மண்டபத்திற்கு கொங்கிறீட் போடும் வேலை ஆரம்பமாகியது. சாமி என்னிடம் "போய் வேலை செய்யுங்கப்பா" என்றார். எனக்கோ புது அனுபவம். அதுவரை காலமும் வீட்டி சாப்பிட்ட தட்டையோ, உடையையே கழுவிய அனுபவமே இல்லை. எல்லாம் அம்மாதான்! கொங்கிரீட் போடும் வேலைக்குழுவில் சேர்ந்து என்னை விட சற்றுப் பெரிய இளைஞர்களுடன் சேர்ந்து கொங்கிரீட் போட ஆரம்பித்தோம். இரவு வரை நீண்டது. வேலை செய்த உடல் உஷ்ணத்திற்கு குளிர் தெரியவில்லை. முழுமையாக கொங்கிரீட் போட்டு முடிய இரவாகி விட்டது. 

எல்லோருக்கும் சாப்பாடு ஹோட்டலில் வாங்கி வர சாமி அன்பர் ஒருவரை கேட்டார். வேலைசெய்த அனைவருக்கும் மாமிச உணவு வாங்கிக் கொடுத்து வீட்டிற்கு அனுப்பும் படி சொன்னார். எனக்கு சற்று ஆச்சரியமாகி விட்டது, கோயில் வேலைக்கு மாமிச உணவு கொடுக்கச் சொல்கிறார் என்று. சாமியிடன் அப்போது ஒன்றும் கேட்க முடியாது. நேரம் வரும்போது கேட்போம் என்று விட்டு அமைதியாகி விட்டேன். எனக்கு மற்ற ஆசிரமவாசிகள் போல் ரொட்டியும் சோயாக் கறி குழம்பும்! வேலை செய்த களைப்பிற்கு நன்கு உறக்கம் வந்தது. 

அடுத்த நாள் காலை எழுந்து குளித்து விட்டு தயாராக சாமியும் காலையில் எழுந்து கோயிலிற்கு சென்று எல்லா தெய்வங்களையும் வணங்கி விட்ட் காலை உணவிற்கு வந்து விட்டார். என்னை பார்த்து வாங்கப்பா சாப்பிடலாம் என்றார். நானும் கோயிலிற்கு போகாமல் சாமியுடன் சாப்பிட அமர்ந்து விட்டேன்.  பௌர்ணமி பூஜை இல்லாத நாட்களில் அதிக பட்சம் நான்கு அல்லது ஐந்து ஆசிரமவாசிகளும், தோட்ட வேலையாட்களும் இருப்பார்கள். சாமி சாப்பாட்டு மேசைக்கு வந்து அனைவருக்கும் தனது கைகளால் பரிமாறிவிட்டுத்தான் தான் சாப்பிட அமர்வார். இதுதான் மூன்று நேரமும் வழமையான நடைமுறை. அவரிற்கு தனது கைகளால் சாப்பாடு பரிமாறுவது மிகுந்த சந்தோஷம். அதேபோல் எவர் வந்தாலும் உணவருந்தாமல் அனுப்ப மாட்டார். 

சாப்பிட்டு முடிந்த பின்னர் சாமி ஆசிரமத்தின் முன்னால் இருக்கும் சிறிய வரவேற்பறையில் அவரிற்கு என்று இருக்கும் நாற்காலியில் அமர்ந்து விடுவார். இனி சாமியுடன் உரையாட முடியும்.  அவரது தலைக்கு மேல் அவரது குரு நாதர் ஸ்ரீ கண்ணைய யோகியாரின் படம் மாட்டியிருக்கும். மண்டபத்தின் மேற்புறத்தில் ஈஸ்வரப்பட்ட மகரிஷி, சிவானந்தர், ஞானானந்தர், சித்திர முத்திர அடிகளார், யோகி ராம்சுரத்குமார் போன்ற அவரது மற்றைய குருமார்களின் படங்கள் மாட்டியிருக்கும். 

சாமி அமர்ந்த பின்னர் நானும் அவருக்கு கீழே தரையில் அமர்ந்து கொண்டேன்.  

எப்படி அப்பா நேற்று வேலை, கஷ்டமாக இருந்ததா என்று கனிவாகக் கேட்டார்.    "இதுவரை எனக்கு இப்படி வேலை செய்து பழக்கமில்லை சாமி, இதுமுதல் முறை" என்றேன். உண்மையில் இடுப்பு முறிந்து மேல் எல்லாம் சொல்ல முடியாத வேதனை, சாமி புன்சிரிப்புடன் "சாதனையின் முதல் படி கர்மயோகம்,செய்யுங்கப்பா, கர்மம் தீர ஆன்ம முன்னேற்றம் தானாக பிறக்கும்" என்றார். 

அதிலிருந்து அப்படியான உடல் உழைப்புகள் தேவைப்படும் வேலைகளில் ஆர்வத்துடன் சிரத்தையுடன் பங்குபற்றினேன்.  கோயிலில் பூசகருக்குத் தேவையான உதவிகள், தோட்ட உதவிகள், ஆசிரமத்தை கூட்டுதல் போன்றவற்றை. 

காலை எழுந்து சாமிக்கு தேனீர் கொண்டு செல்ல வேண்டும், பின்னர் சாமி குளித்துவிட்டு தனது தியான சாதனையை முடித்துக்கொண்டு 0730 அளவில் கோயிலிற்கு சென்று 0800 மணிக்கு ஆசிரமத்திற்கு வருவார், 0800 - 0830 காலை உணவு. பின்னர் மதியம் வரை உரையாடல் போகும். சரியாக 1230 - 1300 மணிக்குள் மதிய உணவு, பின்னர் சாமி இரண்டு மூன்று மணிவரை உரையாடி விட்டு மதிய ஓய்விற்கு சென்று 0430 அளவில் தேனீரிற்கு திரும்புவார். பின்னர் மாலையில் உரையாடல் நிகழும். பின்னர் 0800 மணிக்கு இரவு உணவு, பின்னர் உரையாடல் 1100 மணிவரை, இதுவே ஆசிரம வாழ்க்கை! 

பௌர்ணமிக்கு முதல் நாள் இலங்கை பூராகவும் இருந்து சாமியிடன் தீக்ஷை பெற்ற அடியார்கள் எல்லாரும் வருவார்கள். பூஜை முடிந்த மாலை அனைவரும் சென்று விடுவார்கள். 

அதான் பின்னர் சாமி, மற்றைய நுவரெலியாவில் வசிக்கும் அடியர்கள் ஒருசிலர்! ஆசிரமத்தில் நிரந்தர வாசிகள் இரண்டு அல்லது மூன்று, இப்போது நானும் நிரந்தர வாசியாகிவிட்டிருந்தேன். 

பௌர்ணமி பூஜைக்கு பின்னர் ஒருமாதம் கோயிலிற்கு வரும் பக்தர் கூட்டங்களைத் தவிர வேறு எவரும் இருக்க மாட்டார்கள். சுவாமிகளை சந்திப்பதற்கு எந்த தடையும் இல்லை. சாதாரணமாக ஆசிரம வராண்டாவில் கதிரையில் அமர்ந்திருப்பார். எவரும் சென்று உரையாடலாம். 

சில நாட்களில் சாமியின் நேர அட்டவணை புரிந்த பின்னர் அவருக்கு சிரமம் ஏற்படாமல், அனேகம் பேர் இல்லாத நேரமாக எனது கேள்விகளையும் கற்றலையும் செய்யலாம் என்று திட்டம் போட்டேன். 

யோக நுணுக்கம், நான் நூல்களில் கற்ற எவற்றையாவது மேதாவித்தனமாக கேள்வி கேட்டால் ஒரு புன்சிரிப்புடன் கடந்து விடுவார். ஒருபோதும் அந்தச் சிரிப்பு ஏளனமாக இருக்காது. ஆனால் அது அனாவசிய கேள்வி என்பது அவர் சொல்லாமல் எனக்குப் புரியும். 

ஒருமாதத்தில் நான் சாமியின் பிரதான சேவகனாகிவிட்டேன். என்னை "தம்பி" என்று அழைப்பார். மற்றவர்களிடன் சொல்லும்போது எனது ஊரையும் சேர்த்து "மாத்தளைத் தம்பி" என்று சொல்லுவார். சிறிது நாட்களில் தன்னுடைய அறையில் தங்கிக்கொள்ளும் படி சொன்னார். 

சாமி தங்கு வீடு ஆசிரமத்திலிருந்து தனியாக இருந்தது. தற்போது அந்த இடத்தில்தான் சிவாலயம் அமைக்கிறார்கள். சாமியின் உறங்கும் அறை, தியானம் செய்யும் அறை, இந்த அறையில் சாமியின் குருவின் உடைகள், யந்திரங்கள், தேவியின் சிலை, நூற்கள் என்று சாமியின் சாதனைக்குரிய எல்லாம் இருக்கும். அதில் ஒரு மான் தோலில் சாமி அமர்ந்து சாதனை செய்யக்கூடிய ஆசனம் இருக்கும். 

அதுதவிர இரண்டு அறைகள் இருந்தது. 

சாமி எனக்கு வசதியானதில் உறங்கிக்கொள்ளும் படி கூறிவிட்டார். நான் அருகில் இருந்த சிறிய அறையில் கட்டிலில் தூங்கிக் கொண்டேன். இப்போது நான் சாமியின் பிரதான உதவியாளனாகி இருந்தேன். 

காலையில் சாமிக்கு முன்னர் எழுந்து தயாராகி நேரத்திற்கு தேனீர் கொடுப்பது பிரதான வேலை. 

இப்படி இன்பமாக மாதங்கள் கழிந்து கொண்டிருந்தன. 

சாமியுடன் நடந்த உரையாடல்களை சிலதை எனது நோட்டுப்புத்தங்களில் குறித்து வைத்துக்கொண்டேன்.  உண்மையில் வீட்டை, அம்மாவை, உலகத்தை மறந்து விட்டிருந்தேன். உயர்தரம் எழுதியிருந்தேன், ஆனால் என்ன செய்யப்போகிறேன் என்பது பற்றி எந்த சிந்தனயும் இருக்கவில்லை. 

அம்மா தீக்ஷை பெற்றிருந்ததால் ஒவ்வொரு பௌர்ணமிக்கும் வரத்தொடங்கியிருந்தார். அம்மா வந்தவுடன் மரியாதையாக அழைத்து யாகத்திற்குரிய ஆகுதி தருவார். பொதுவாக அந்த மரியாதை பெறுபவர்கள் எல்லோரும் சாமியின் பணிக்கு நிதி அளவில் பெரும் பங்களிப்புத் தருபவர்களாகவே இருந்தர்கள். ஆனால் நாமோ எந்த விததிலும் சாமியின் பணிக்குநிதி தரும் வசதி இருக்கவில்லை. ஆனால் சாமி எந்த விதத்திலும் பாரபட்சம் காட்டியதில்லை. 

சாமி என்னையும் அவருடைய தம்பியின் புதல்வரையும் ஆசிரமத்தில் இருக்கச் சொல்லிவிட்டு இந்தியா சென்று விட்டார்.  சாமி சென்றால் முழுமையாக ஆசிரமம் வெறுமையாகிவிட்டது. அடுத்த பௌர்ணமி வரை, சாமி திரும்பி வரும் வரை இனி எவரும் வரமாட்டார்கள். 

எனக்கோ காலை எழுந்து ஆலையம் செலவது தியானம் செய்வது, சாப்பாடுவது, சாமி போல் பகல் உணவிற்கு பிறகு உறக்கம் என்றவாறு ஆசிரம வாழ்க்கை சென்றுகொண்டிருந்தது. ஊர்சுற்றிப்பார்க்கும் ஆர்வமோ ஆசிரமத்தை விட்டு வெளியே செல்லும் ஆர்வமோ இருக்கவில்லை. சாமியின் புத்தகங்கள் வாசிப்பது சாதனை சென்றவாறு என்று நாட்கள் ஓடிக்கொண்டிருந்தது. 

அப்படி இருக்கும் போது ஒரு நாள் அந்த இரகசியம் எனக்குச் சொல்லபட்டது! 

ஸ்ரீ காயத்ரி சித்தரின் வழிகாட்டல் - 06

முந்தைய பகுதிகள்:
பகுதி - 01
பகுதி - 02 
பகுதி - 03 
பகுதி - 04 
பகுதி - 05 

*******************************************
ஒவ்வொரு மாதமும் பௌர்ணமி அன்று அதிகாலை சென்று  பூஜையில் பங்கு பற்றி அடுத்த நாள் வருவதாக எனது நிகழ்ச்சி அமைந்திருந்தது. இதனால் சாமியுடன் சிறிது நேரம் இருக்கலாம். 

சுவாமிகள் மிகக் கருணை வாய்ந்தவர். எவர் உதவி என்று நாடி வந்தாலும் அவர்களுக்கு இல்லை என்றோ கடிந்து பேசவோ மாட்டார்! அடிக்கடி அவர் சொல்வது நான் தேவியிடன் தினசரி கேட்கும் பிரார்த்தனை " என்னைக் கைவிட்டாலும் என்னை நாடி வரும் எவரையும் எக்காரணம் கொண்டும் கைவிட்டுவிடாதேயம்மா?" என்று. 

உயர்தரம் படித்துக்கொண்டிருக்கும் போது பாடசாலையில் அதிபருடன் எமது வகுப்பிற்கு எப்போதும் முரண்பாடு. அதில் அதிபர் குறிப்பாக என்னுடன் ஒருவித பகையுணர்ச்சியுடனேயே இருந்தார். அதன் விளைவுகள் பலவாக இருந்தது! எனினும் நானோ தீக்ஷை பெற்று தீவிரமாக உபாசனை செய்துகொண்டிருந்தேன். எனக்குப் பிடித்த உயிரியல் விஞ்ஞானம் பயின்றுகொண்டிருந்தேன். அதற்கு முந்திய சாதாரண தரப்பரீட்சையில் பாடசாலை மட்டத்தில் நானே முதலாவதாக வந்திருந்ததால் எல்லோரும் நான் கட்டாயம் உயர்தரத்தில் அதியுயர் சித்தி பெற்று ஒரு மருத்துவனாவேன் என்று நம்பினார்கள்! நானோ பிறவிப்பிணிக்கு மருத்துவம் பார்த்துக்கொண்டிருந்தேன்! 

பௌர்ணமிகளில் எந்த வகுப்பாக இருந்தாலும் அதற்குச் செல்லாமல் பூஜைக்குச் செல்வதே வழக்கமாகிவிட்டது. இப்படி இருக்க எனது எண்ணம் முழுவதும் பரீட்சை முடிந்தவுடன் சுவாமிகளிடம் சென்று அவரிற்கு குருசேவை செய்து யோகம் பயில்வது என்ற எண்ணத்திலேயே இருந்தது. எதிர்காலத்தில் என்ன செய்யப்போகிறோம் என்பது பற்றி சிறு துளியும் எண்ணம் எதுவும் இருக்கவில்லை. 

இப்படி இருக்க ஆகஸ்ட் மாதம் பரீட்சை முடிந்து விட்டது. மூன்று பாடங்களும் சித்தியடைந்து விடுவேன் என்பது தெரியும், ஆனால் போட்டிப்பரீட்சை என்பதால் பல்கலைக்கழகம் கட்டாயம் கிடைக்காது என்பது தெளிவாகத் தெரிந்தது. பரீட்சை முடிந்துவுடன் சாமியிடம் சென்று பரீட்சை எழுதிவிட்டதாகவும், ஆனால் பல்கலைக்கழகம் கிடைக்காது என்பது தெரியும் என்றும் சொன்னேன். 

அதற்கு சாமி, அம்மாவிற்கு நீங்க படிச்சு நல்ல தொழிலுக்கு வரூவீங்க என்று சொல்லியிருக்கேன் அப்பா, அதைச் செய்யாம அம்மாவின் ஆசி கிடைக்காது! இந்த சின்ன விஷயத்தையே செய்து வெற்றி பெற முடியவில்லை என்றால் எப்படி யோகத்தில் முன்னேறி இறைவனை அடைவது" என்று சாமி சொல்லிவிட்டார்!

அப்போதுதான் எனக்கு உறைத்தது! படிப்பில் இன்னும் கவனம் செலுத்தி இருக்கவேண்டும் என்று! அடுத்த வருட பரீட்சையை ஏப்பிரல் மாதத்திற்கு மாற்றி இருந்தார்கள்! ஆகவே இன்னும் ஏழு மாதங்கள்தான்! கட்டாயம் முயற்சித்தால் பல்கலைக்கழகம் கிடைக்குமாறு சித்தியடைந்து விடலாம் என்று மனம் சொல்லியது!

அம்மாவிற்கு தனது பிள்ளைகள் பட்டதாரி ஆகவேண்டும் என்ற கனவு சிறுவயதில்! அதுவும் மருத்துவராகவேண்டும் என்று! எனக்கோ ஆழ்மனம் யோகம் பயில வேண்டும் என்று பூர்வ ஜென்ம சம்ஸ்காரத்தால் தூண்டிக்கொண்டிருக்கிறது! சாமியோ அம்மாவினைத் திருப்திப்படுத்தாமல் உனக்கு வழி இல்லை என்கிறார்.  ஆகவே முதல் நிபந்தனை அம்மாவின் ஆசி பெற வேண்டும் என்பது! அதை நிறைவேற்றப்படிப்பது என்ற முடிவிற்கு வந்தேன்! 

வழமையாக சாதனைக்கு மூன்று மணிக்கு எழுந்து பழகிய எனக்கு பௌதீகவியல் ஆசிரியர் பரீட்சை மாதிரி வினாக்களுக்கு விடை எழுதும் பயிற்சி 0400 மணிக்கு காலையில் வந்தால் சொல்லித்தருவதாக கூறினார். மலை நாடு! அதிகாலைக் குளிரில் எழுந்து நானும் இன்னும் மூன்று நண்பர்களும் சென்று படிக்கத்தொடங்கினோம். ஆறுமணிக்கு வகுப்பு முடிந்தபின்னர்  சாதனை, பின்பு படிப்பு உணவு, படிப்பு, பகல் உற்க்கம், பின்னர் மாலை சாதனை, பின்னர் படிப்பு, இரவு உறக்கம் என்று ஒழுங்குபடுத்திக்கொண்டு படிக்கத்தொடங்கினேன். 

ஒவ்வொரு பௌர்ணமியும் விடாமல் சென்று வந்து கொண்டிருந்தேன். சாமிக்கு நான் ஒழுங்காக படிக்கத்தொடங்கிவிட்டேன் என்றும், ஏப்பிரலில் பரீட்சை முடிந்தவுடன் முழுமையாக அவரிடம் வந்து விடுவதாகவும் சொல்லியிருந்தேன். 

இப்படி ஏழுமாதம் படித்து பரீட்சையும் வந்தது. மூன்று பாடங்கள், ஒரு பொது அறிவு வினாத்தாள், மற்றும் ஆங்கில பரீட்சை கடைசி! கடைசிப்பரீட்சையில் வினாக்களை செய்து முடித்தவுடன் கொடுத்துவிட்டு வந்துவிடலாம்! கடைசி நாள் பரீட்சை முடிந்த சந்தோஷத்திற்கு மை தெளிக்கும் விளையாட்டு நடக்கும்! எனக்கோ அதிலெல்லாம் ஆர்வம் இல்லை! முதல் நாள் சுவாமியிடம் செல்வதற்கு உடைகள் எல்லாம் பையில் எடுத்து வைத்துவிட்டு அடுத்த நாள் 0900 மணிக்கு பரீட்சை, 1100 மணியளவில் எழுதிக்கொடுத்துவிட்டு வீட்டிற்கு வந்து ஒரு மணிக்கு சாமியிடம் செல்ல பஸ்ஸில் ஏறியாகிவிட்டது!

சாமி இருக்கும் இடத்திற்கு போய்ச் சேர மாலை 0600 மணியாகிவிட்டது. கடுங்குளிர் பிரதேசம். இரவுச் சாப்பாடு தயாராகிக் கொண்டிருந்தது. நான் போனவுடன் வந்தாச்சப்பா என்று மிக மகிழ்ச்சியுடன் சாமி கேட்டார். பின்னர் இரவு உணவு! அதன் பின்னர் ஆசிரமத்தில் உள்ள அறையில் ஒரு கட்டில் எனக்கு ஒதுக்கப்பட்டது! 

அத்துடன் ஆசிரம வாழ்க்கை தொடங்கியது! 

ஸ்ரீ காயத்ரி சித்தரின் வழிகாட்டல் - 05

முந்தைய பகுதிகள்:
பகுதி - 01
பகுதி - 02 
பகுதி - 03 
பகுதி - 04 

*****************************************
ஒரு நாள் அதிகாலை 0400 மணியளவில் எனது அம்மா என்னை உலுக்கி எழுப்பினார். தான் ஒரு கனவு கண்டதாகக் கூறினார். கனவில் சுவாமிகளின் காயத்ரி பீடத்திற்கு சென்று பூஜையில் பங்குபற்றியதாகவும், பூஜைமுடிந்த பின்னர் சுவாமிகள் மண்டபத்திலிருந்து ஆசிரமத்திற்கு இறங்கி வரும் மலைப்பாதையில் இடையில் தன்னை அழைந்து கைகள் நிறைய சக்கரைப்பொங்கள் தந்து, நிறைய புது பித்தளைப்பாத்திரங்களைக் காட்டி இது எல்லாம் உங்களுக்குத்தான் எடுத்துக்கொள்ளுங்கள்" என்று ஆசி கூறியதாக கூறினார். 

அம்மா இதற்கு முன்னர் ஒருதடவை மாத்திரமே சுவாமிகளை பார்த்திருந்தார். இவ்வளவு தெளிவாக உரையாடல் நடப்பது கனவாக இருக்குமா என்று மனம் பல கேள்விகளை அடுக்கிக் கொண்டு செல்ல, விடிந்தது நேராக தொலைபேசி அழைப்பு எடுக்கும் கடைக்குச் சென்று சுவாமிகளுக்கு அழைத்தேன். சுவாமிகளுக்கு அம்மாவிற்கு ஏற்பட்ட கனவினைப் பற்றி கூறியவுடன், மிக்க மகிழ்ச்சியுடன் " நல்லது அப்பா, அம்மாவைக்கூட்டிக்கொண்டு என்னைக்காண உடனடியாக வாருங்கள், நல்ல சேதி காத்திருக்கிறது" என்று பௌர்ணமி இல்லாத ஒரு சாதாரண நாளில் வரும்படி கூறினார். 

நாமும் அடுத்த சனிக்கிழமை பள்ளிக்கூடம் விடுமுறை என்பதால் இருவருமாக சாமியைக் காணச் சென்றோம். சாமி அம்மாவை மிகுந்த மரியாதையுடன் வரவேற்று, இருவரையும் அமரச் சொல்லி விட்டு அம்மாவிடம் "உங்கள் மகனை குருநாதர் சிஷ்யனாக ஏற்றுக்கொள்ளச் சொல்லியிருக்கிறார், எமது குருபரம்பரை அகத்திய மகரிஷியே மூல குரு, இந்த மார்க்கம் துறவறம் இல்லை, ரிஷிகள் பின்பற்றிய வழி, நீங்கள் விரும்புவது போல் படித்து, தொழில் செய்து, திருமணம் செய்து பிள்ளைகளுடன் வாழுவான், அதற்கு நான் உத்தரவாதம் தருகிறேன், ஆனால் அவனது சாதனையில் எந்த இடையூறும் நடக்காமல் அவனை ஆசீர்வதிக்க வேண்டும், நீங்களும் அவனுடன் தீக்ஷை பெற்று சாதனை செய்யலாம்" என்றார். 

அம்மா மறுபேச்சு இல்லாமல் "எனது பிள்ளையை உங்களிடம் ஒப்படைக்கிறேன் சாமி" என்று கூறிவிட்டார். சாமியிற்கு பெரிய சந்தோஷம், என் பக்கம் திரும்பி "அடுத்த பௌர்ணமி வைகாசிப் பௌர்ணமி, இருவருமாக தீக்ஷை வாங்கிக் கொள்ளுங்கள், முதல் நாள் வந்து தங்கி பௌர்ணமி அன்று தீக்ஷை வாங்கிக் கொள்ளுங்கள்" என்று கூறிவிட்டு எம்மிருவரையும் மதிய உணவு அருந்தி விட்டுச் செல்லும் படி கூறினார் .

வைகாசிப் பௌர்ணமி மிக அரிய ஒரு நாள். அன்றைய தினத்தில் சம்பளா பள்ளத்தாக்கு அல்லது சித்தாஸ்ரமம் என்று சொல்லப்படும் சூக்ஷ்ம ஆஸ்ரமத்தில் ரிஷிகள் கூடி உலக பரிணாமத்தைத் தீர்மானிக்கும் நாள். அன்று பூவுலகு முழுவதும் அவர்களது அருட்காந்தம் பரவும். உலகை மறைமுகமாக ஆளும் மகரிஷிகளில் அகத்திய மகரிஷியே தென்னாட்டின் பரிணாமத்திற்கு பொறுப்பானவர். அவரது ஆணையின் கீழே எமது குருமண்டலம் வருகிறது, இத்தகைய நாளில் உங்கள் தீக்ஷை அமைந்திருப்பது நீங்கள் புண்ணியம் செய்திருக்க வேண்டும் என்று வைகாசிப்பௌர்ணமியின் சிறப்பினை எடுத்துக் கூறினார். 

எனக்கோ அளவிடமுடியாத மகிழ்ச்சி! நான் இதுவரை வணங்கிய அகத்திய மகரிஷியின் குருபரம்பரையிலேயே தீக்ஷை கிடைக்கிறது என்று! அடுத்த பௌர்ணமியை எண்ணிக் காத்திருந்தேன். 

அடுத்த பௌர்ணமி, வைகாசிப் பௌர்ணமி தினத்தில் காயத்ரி பூஜை, யாகம் முடிந்த பின்னர் எனக்கும் அம்மாவிற்கும் தீக்ஷை தந்து , காயத்ரி யந்திரமும் தந்து தொடர்ச்சியாக ஒரு மண்டலம் இடைவிடாமல் உபாசனை செய்யச் சொன்னார். அதற்குரியவிதிமுறைகளையும் சுருக்கமாக கூறினார். 

வீட்டிற்கு வந்ததும் பூஜையறையில் யாக குண்டம் ஸ்தாபித்து, காயத்ரி படம், யந்திரம் ஸ்தாபித்து எனது உபாசனையைத் தொடங்கினேன். அதிகாலை 0400 மணிக்கு எழுந்து குளித்து விட்டு ஜெபம் செய்யத்தொடங்கினால் சரியாக 0645 வரை சாதனை செய்து விட்டு பாடசாலைக்கு செல்வேன். 

பாடசாலை விட்டு வந்து மதிய உணவு அருந்தி விட்டு சற்று உறங்கி விட்டு எழுந்து மாலையாகிவுடன் ஆற்றுக்குச் சென்று நீராடி ஜெபம் செய்து விட்டு பின்னர் வீட்டிற்கு வந்து முறையான காயத்ரி பூஜை, சஹஸ்ர நாம அர்ச்சனை, பின்னர் ஹோமம் இது முடியும் போது இரவு எட்டு மணியாகிவிடும். 

மிக ஆனந்தமான சாதனை நாட்கள் கழிந்தது. தினசரி 20 - 30 மாலை ஜெபம், பூஜை, யாகம் என 06 - 07  மணித்தியாலம் சாதனையில் கழிந்தது. படிப்பில் சுத்தமாக ஆர்வம் இல்லாமல் போய்விட்டது. ஆனால் எதையும் படித்தால் உடனே கிரகித்து ஞாபகப்படுத்தும் ஆற்றல் அதிகரித்திருந்தது. 

இப்படி மண்டல சாதனை நடந்து கொண்டிருக்க சிறிது நாட்களில் ஜெபம் செய்ய அமர்ந்து கண்களை மூடினால் சூரியனைப் போன்ற பிரகாசம் தெரிய ஆரம்பித்தது. மிக ஆனந்தமாகவும் நேரம் கழிவது தெரியாத அளவிற்கு அதிக  நேரம் சாதனையில் அமர முடிந்தது. 

முப்பது நாட்கள் கழிந்தவுடன் எனது அனுபவத்தை சுவாமிகளிடன் சொல்ல வேண்டும் என்று தொலைபேசியில் அழைத்தேன், கண்களை மூடி அமர்ந்தால் சூரியபிரகாசம் தெரிவது பற்றிக் கூற, எவ்வளவு நேரம் சாதனை செய்கிறீர்கள், எவ்வளவு ஜெபம் செய்கிறீர்கள் என்று கேட்டார். நானும் 06 - 07  மணித்தியாலம் செய்கிறேன், குறைந்தது 20 - 30 மாலை தினசரி செய்கிறேன் என்றவுடன், இல்லை அப்பா, ஒரு மாலைக்கு மேல் இனிமேல் செய்ய வேண்டாம், கர்ம பிரபாவங்களை சரிப்படுத்தாமல் துரித முன்னேற்றத்தினை ஏற்படுத்தினால் மீண்டும் கீழே வரவேண்டி வரும், ஆகவே இனிமேல் தினசரி 108 (ஓரு மாலை) க்கு மேல் ஜெபம் செய்ய வேண்டாம். பூஜை, யாகத்தினைத் தொடருங்கள், என்று கூறிவிட்டார்.  

தீக்ஷையின் பின்னர் மண்டல சாதனையின் போது

எனக்கோ அதிக நேரம் சாதனையில் அமர்ந்த போதையில் இருந்து வெளிவர முடியவில்லை. எனினும் குருவாக்கை மீறமுடியாமல் அவர் கூறியபடி தினசரி ஒரு மாலை காயத்ரி ஜெபம் செய்யத் தொடங்கினேன். 

தீக்ஷை பெற்று ஒரு மண்டல சாதனையின் போதே காயத்ரி சாதனையின் உயர் சித்தியான சவிதா மண்டலத்தின் பேரொளி வடிவம் கிடைத்துவிட்டாலும் ஏதோ ஒரு காரணத்திற்காக எனது பரிணாமத்தை சரிப்படுத்த குரு நாதர் அந்த அளவிற்கு மேல் செல்ல வேண்டாம் என்று கூறிவிட்டார். இதற்குரிய காரணங்கள் பிற்காலத்தில் தெளிவாக விளங்கியது. 

எப்போது ஆர்வக்கோளாறால் எதையும் சொல்லுவதை மீறி செய்து பார்க்க வேண்டும் எண்ணும் எனக்கு சாதனை விஷயத்தில் குரு வாக்கை மீறிச் செய்யவேண்டும் என்ற எண்ணம் தோன்றவில்லை.

ஆகவே சாதனையை தினசரி தொடர்ந்து கொண்டு,பள்ளி வாழ்க்கையை நடாத்திக்கொண்டு பௌர்ணமிக்கு சுவாமியிடம் சென்று வந்தேன். தீக்ஷை பெற்ற பின்னர் பௌர்ணமி அன்று அல்லது முதல் நாள் சென்று இரண்டொரு நாட்கள் ஆசிரமத்தில் தங்கி வரத்தொடங்கினேன். 

நான் தங்கி வருவதை சுவாமிகள் மிகவும் விரும்பினார். எனக்கு ஆசிரமத்தில் கட்டிலும் தங்குமிடமும் தந்தார். பௌர்ணமிப் பூஜை முடிந்தால் அடுத்த நாளில் இருந்து ஆசிரமத்தில் இரண்டொருவரைத் தவிர வேறு எவரும் இருக்க மாட்டார்கள். ஆகவே சுவாமிகளுடன் உரையாட நல்ல சந்தர்ப்பம். ஆகவே நானும் விரும்பி தங்கினேன். 

இப்படி இருக்கும் போது ஒரு நாள் சாமியிடம் " சாமி சித்தி மனிதன் பயிற்சி, யோக வித்யா, காயத்ரி குப்த விஞ் ஞானம் என்றெல்லாம் கற்பிக்கப்படும் என்று புத்தகங்களில் போட்டிருக்கிறது, எப்போது கற்பிப்பீர்க்கள்? என்று கேட்டேன். 

அதற்கு "அதெல்லாம் இங்கு வந்து குருசேவை செய்து நிரந்தரமாக தங்கினால் மட்டும்தான் முடியும், இப்படி இரண்டொரு நாட்கள் வந்து தங்கி அவசரமாக ஓடிக்கொண்டிருந்தால் படிக்க முடியாது" என்று விட்டார். 

எனது உயர்ந்தரப்பரீட்சை முடிய இன்னும் சில மாதங்களே இருந்தது. பரீட்சையின் பின்னர் இங்கு வந்துவிடலாம் என்று எண்ணிக்கொண்டேன். 

ஸ்ரீ காயத்ரி சித்தரின் வழிகாட்டல் - 04

முந்தைய பகுதிகள்:
பகுதி - 01
பகுதி - 02 
பகுதி - 03 


சுவாமிகள் கூறியபடி முதல் பௌர்ணமி சென்று வந்தபின்னர் மிகவும் ஆழமாக தொடர்ந்து செல்லவேண்டும் என்று எண்ணம் உருவாகியது. பள்ளிப்படிப்பு தொடர்ந்தது ஆனால் மனம் முழுமையாக சாதனையிலும், யோக நுணுக்கங்களிலும் கற்பதையே விரும்பியது. 

எனது தந்தை அகத்திய மகரிஷியை குருவாக வணங்கச் சொல்லிய பின்னர் எனது வைத்தியக் கற்கைக்காக அகத்தியர் வைத்திய காவியத்தையும், யோககற்கைக்காக சித்தர் பாடல்கள் என்ற நூலையும் எடுத்துக்கொண்டேன். 

எனது முதலாவது சித்தர் பாடல் புத்தகம்

அகத்தியர் வைத்திய காவியம் உலகத்தமிழாரய்ச்சி நிறுவனம் உரையுடன் பதிப்பித்தது. சித்தர்பாடல்கள் பாட்டு மட்டும். அவற்றை தொடர்ந்து கற்பதும் மேலும் சித்தர் நூற்களை சேகரிப்பதுமாக எனது ஆர்வம் சென்றுகொண்டிருந்தது. 

எல்லா இடத்திலும் குருவில்லாமல் வித்தை பாழ் என்பதும் குருவின் அருள் வேண்டும் என்பதையும் புரிந்துகொண்டேன். இப்போது ஒவ்வொரு பௌர்ணமி அன்றும் அதிகாலை 0330 க்கு எழுந்து குளித்து பஸ் எடுத்து வீட்டிலிருந்து நுவரெலியாவிற்கு செல்வதை வழக்கமாக்கிக்கொண்டேன்.  காலையில் சென்று இலங்காதீஸ்வரரிற்கு அபிஷேகம் பின்னர் யாகத்தில் ஆகுதி போட்டு பூஜையில் பங்குபற்றிய பின்னர் சுவாமிகளிடம் ஆசீர்வாதம் வாங்கிக் கொள்வது, அத்தனைபேரிற்கு மத்தியில் சுவாமிகள் என்னை அடையாளம் கண்டு "சாப்பிட்டுவிட்டு போங்கப்பா" என்று சொல்வதுமாக பல மாதங்கள் சென்று கொண்டிருந்தன.

சுவாமிகள் என்னிடம் காட்டும் தனிப்பட்ட கரிசனை எனது உள்ளுணர்விற்கு அவரிடம் ஒரு அன்பாக பரிணமிக்கத்தொடங்கியது.  மற்றும்படி சுவாமிகளிடம் ஆரம்பத்தில் கடிதம் எழுதிய விஷயத்தையோ, எந்த எதிர்பார்ப்பையோ ஏற்படுத்திக்கொள்ள வில்லை! அவர்காட்டும் அன்பும், பரிவும், அவரது தேஜஸ் மிகுந்த முகமும், அவரது வெள்ளை உடையும் ஒருவித கவர்ச்சியை ஏற்படுத்தியது. 

சுவாமிகள் உபதேசத்தில் குருவின் பெருமைகள், காயத்ரி மந்திரத்தின் ஆற்றல், சாதனையின் முக்கியம் பற்றி எளிமையாக உபதேசம் செய்வார். உயர் பரிணாமத்தில் முன்னேற குரு தீஷை அவசியம் என்று எப்போதும் கூறுவார். நான் ஏற்கனவே தந்தை உபதேசித்தபடி அகத்தியர் மந்திரமும், மனோன்மணி அகவலும், காயத்ரி மந்த்ரமும் தினசரி சாதனை செய்து வந்துகொண்டிருந்தேன். 

காயத்ரி கோயிலில் அகத்திய மகரிஷியிற்கு ஒரு சன்னதி இருக்கிறது. நான் குருவாக வணங்கும் மகரிஷி உள்ள கோயில் என்பதும், சுவாமிகள் மற்றைய நூற்கள் படித்து, உபதேசங்களிலும் சுவாமிகளின் குரு கண்ணைய யோகியார் அகத்திய மகரிஷியின் நேர்முகச்சீடன் என்றவுடன் எனக்கு ஆச்சரியம் தாளாமல் போய்விட்டது. எனது தந்தை யாரைக் குரு என்று எனக்குச் சொல்லித்தந்தாரோ அவரின் குருபரம்பரைத் தொடர்பு கிடைத்துள்ளது என்று மனம் புளுகாங்கிதம் அடைந்தது. 

ஒரு பௌர்ணமி பூஜை முடிந்தபின்னரும் சுவாமிகள் தனது ஆசீர்வாதம், அன்னதானம் முடித்த பின்னர் தான் அவரிடம் சென்று விடைபெறுவது வழக்கம். அப்படி ஒரு நாள் செல்லும் போது சுவாமிகளைச் சூழ அவரது அப்போதைய நெருங்கிய சிஷ்யர்கள் சுவாமிகளின் காலில் சேறுபட்டுவிட்டது என்று அவரது பாதங்களைக் கழுவிக்கொண்டு இருக்க, சுவாமிகள் என்னைப்பார்த்து விட்டு "என்னப்பா சாப்பிட்டாச்சா?" என்று கேட்க நானும் "ஆமா சாமி", என்று சொல்ல, "புறப்பட்டாச்சா, வந்தா அவசரமா புறப்படாம இரண்டொரு நாள் தங்கி செல்ல வேண்டும்" என்றார். நானும் சிரித்துக்கொண்டே "சரி சாமி" என்று சொல்லிவிட்டு எல்லோர் முன்னிலையும் "சாமி ஒருவிஷயம் கேட்க வேண்டும்" என்றேன். அவரும் மிகவும் கவனமாக "சொல்லுங்கப்பா" என்றார். 

"சாமி, நான் சித்தராகோணும்" என்றேன். அருகில் இருந்தவர்கள் சிரித்துவிட்டார்கள். சிறுபையன் சித்தராக வேண்டும் என்கிறான் என்று. 

ஆனால் சுவாமி சிரிக்கவில்லை, ஒரு கணம் யோசித்துவிட்டு ஆசிரமத்திற்குள் சென்று கைகளில் ஒரு சிறிய புத்தகம் எடுத்து வந்து 

இந்த புத்தகத்தைப் தினசரி எவ்வளவு முடியுமோ அவ்வளவு படியுங்கள், சித்தத்தில் இவை எல்லாம் பதிந்தால் குருநாதர் உத்தரவு இருந்தால் தீக்ஷை கிடைக்கும், ஆசீர்வாதம் அப்பா" என்று தந்தார். 

அவர் தந்த புத்தகம் ஆதிசங்கரர் எழுதிய சாதனா பஞ்சகம் நூலிற்கு ஸ்ரீ கண்ணைய யோகீஸ்வரர் எழுதிய உரை, ஞான குரு என்ற பெயரில் புத்தகமாக வெளியிடப்பட்டிருந்தது,  அதில் இறுதியில் பிரம்ம பிராப்தி என்ற மந்திரத் தொகுப்பின் அர்த்தங்கள் தமிழில் இருந்தது. 

அன்றிரவு வீட்டிற்கு வந்ததிலிருந்தே எனது சாதனையைத் தொடங்கி விட்டேன். பாடப்புத்தகம் பாடம் படிப்பதை விட தினசரி நான்கு ஐந்து தடவை முழுப்புத்தகமும் படிக்கத்தொடங்கினேன். அந்த நூல் ஒரு சாதகனுக்குரிய பண்பினை பெறுவதற்குரிய வழிமுறைகளைத் தெளிவாகக் கூறுகிறது. இப்படி இதைக் கற்பதை தீவிரமாக பல மாதங்கள் செய்து கொண்டு ஒவ்வொரு பௌர்ணமிக்குச் சென்று சுவாமிகளிடன் ஆசி பெற்று நான் கற்பதை அவரிடம் சொல்ல மிக மகிழ்வு அடைவார். 

இப்படி இருக்கும் போது ஒரு பௌர்ணமி பூஜையின் பின்னர் அன்று சுவாமிகளிடம் அமர்ந்து உரையாடும் சந்தர்ப்பம் கிடைத்தது,  அப்போது சாமி நீங்கள் ஞானகுரு படித்து பக்குவம் பெற்றால் தீக்ஷை தருவதாகச் சொன்னீர்கள், நான் விடாமல் படித்துக்கொண்டு இருக்கிறேன், எனக்கு எப்போது தீக்ஷை கிடைக்கும் என்று கேட்டேன். 

அதற்கு அவர் புன்சிரிப்புடன் தனது தலைக்கு மேல் மாட்டியிருக்கும் ஸ்ரீ கண்ணைய யோகியாரின் படத்தைக் காட்டி, குருநாதரின் உத்தரவு இன்னும் கிடைக்கவில்லை அப்பா, அவர் கூறியவுடன் தருகிறேன் என்றார். நானும் சரிசென்று வருகிறேன் என்று விடைபெற்றுக்கொண்டு வெளியே வந்து கோயில் கடைக்கு சென்று சாமியின் குருவின் படம் கிடைக்குமா என்று கேட்க கடையில் இருந்த மோகன் அண்ணா கண்ணைய யோகியாரின் படம் ஒன்று பிரேம் போடாமல் இருக்கிறது என்று தந்தார். அதை வாங்கிக்கொண்டு வீட்டுக்கு வந்து படத்தை பிரேம் போட்டு எனது சாதனை இடத்தில் வைத்துக்கொண்டேன். இப்போது  நான் கையால் வரைந்த அகத்தியர் படம், சாமி தந்த தன்னுடைய படம், அவருடைய குரு நாதரின் படம் ஆகிய மூன்றும் வந்து விட்டது. 

தினசரி எனது சாதனை முடிந்தவுடன் சாமியின் குருவின் படத்தைப் பார்த்து எப்போது நீங்கள் எனக்கு தீக்ஷை தரச்சொல்லப்போகிறீர்கள் என்று கேட்டுவிட்டு மனக்கண்ணில் அவரிடம் பிரார்த்தனை செய்து வரலாயினேன். 

இப்படி இருக்கும் போது அடுத்த பௌர்ணமி சென்று மீண்டும் சாமியிடன் சென்று எனக்கு தீக்ஷைக்கு உங்கள் குரு உத்தரவு கொடுத்துவிட்டாரா? என்று கேட்டேன். அதற்கு அவர் "இல்லையப்பா, உங்களுக்கு உங்கள் அம்மா அனுமதி தரமுடியாமல் தீக்ஷை கொடுக்க முடியாது என்று சொல்லியுள்ளார், அம்மா அனுமதித்தால் மட்டும் தீக்ஷை கிடைக்கும்" என்றார். 

ஏற்கனவே படிப்பில் ஆர்வம் குறைந்து தியானம், சாதனை என்று மூழ்கி இருக்கும் வேளையில் அம்மாவிடம் சென்று இப்படி அனுமதி கேட்பது முடியாது என்று பயத்தில் ஒன்றும் சொல்லாமல் இருந்து விட்டேன். ஆனால் தியனசரி கண்ணைய யோகீஸ்வரரிடம் எனக்கு தீக்ஷை கிடைக்க அம்மாவின் ஆசி கிடைக்க வேண்டும் என்று பிரார்த்தனை செய்து கொண்டு வந்தேன். 

இப்படி இருக்கும் போது அந்த அபூர்வ அனுபவம் ஏற்பட்டது.