தலைப்பு இல்லை

எமது எண்ணமே உலகை அனுபவிக்கிறது என்றால் நாம் பலருடன் கலந்து வாழ்கிறோம்; ஒவ்வொருவருடைய எண்ணங்களையும் நாம் எப்படி ஏற்றுக் கொள்வது? அவர்களுக்கும் நமக்கும் ஒத்துவருவதில்லை அதை எப்படி நாம் பார்க்காமல் தவிர்ப்பது அப்படித் தவிர்த்தால் நாம் எப்படி இணைந்து பணியாற்றுவது?

இதற்குத் தான் இலக்கு என்பது நிர்ணயிக்கப்படவேண்டும். எமது வாழ்க்கையில் இலக்கு இருந்தால் அந்த இலக்குக்கு அமைவாக அதை அடையச் செய்விக்கும் எம்மைப் பிணைக்கும் விதிகள் தர்மம் எனப்படும். 

நாம் ஒருவருடன் உரையாடும் போது நாம் இருவரும் என்ன இலக்கினை அடைவதற்காக உரையாடுகிறோம் என்ற தெளிவு இருவருக்கும் இருக்குமானால் அங்கு வீண் ஆணவத்திற்கான விவாதம் இல்லாமல் போகும்! 

முரண்பாடுகள் என்பது புரிந்துணர்வுக் குறைவு என்பதையும் அதை நீக்க நாம் மற்றவர்களுக்குப் புரியும் வகையில் எப்படி உரையாடலாம் என்ற ஆக்கப்பூர்வ சிந்தனையும் பெரிதும் உதவும்! 

ஆணும் பெண்ணும் இணைந்து மகிழ்ச்சியாக வாழ்வது என்பது இலக்கானால் வீணாக தம்மிருவரின் மகிழ்ச்சியைக் குலைக்கும் எண்ணத்தை, செயலை தாமாகச் செய்யாமல் இருப்பது எவ்வளவு முக்கியமோ நாம் ஏற்றுக் கொண்ட மற்றவரின் மன அமைதியைக் குலைக்காத எண்ணத்தை, செயலை செய்யாமல் இருப்பதும் அவசியமாகிறது! இதற்கு இருவருக்கும் பொதுவான இலக்கு இருப்பது அவசியமாகிறது! 

இந்த இலக்கிற்கு அமைவான அர்ப்பணிப்பு முரண்பாடுகளைக் குறைப்பதில் உதவி செய்யும்! 

எமது வாழ்வின் இலக்கும், எம்மால் எமக்குத் தேவையான எண்ணத்தை வாழ்க்கையைத் தேர்ந்தெடுக்க முடியும் என்ற உறுதியும் எம்மை மகிழ்வுடையவர்களாக்கும்!