சரஸ்வதி தியானம் - 06 {சகலகலாவல்லி மாலை பாடல் - 05}

பஞ்சப்பிதம் தரும் செய்ய பொற்

பாத பங்கேருகம் என்

நெஞ்சத் தடத்து அலராதது என்னே?

நெடுந்தாள் கமலத்து

அஞ்சத்துவசம் உயர்த்தோன் செந்நாவும்

அகமும் வெள்ளைக் 

கஞ்சத்தவிசு ஒத்திருந்தாய்

சகல கலாவல்லியே

அடுத்த பாடல் படைப்பாற்றல் பற்றியது. படைப்பாற்றல் இருக்க ஒருவனுக்கு ஹிருதயம் மலர்ந்திருக்க வேண்டும். ஹிருதயம் மலர்ந்திருத்தல் என்பது சரியாக நுட்பமாக புரிந்து கொள்ள வேண்டியது. 

இன்று பலரும் செயல்களைச் செய்வது தமது புகழிற்காக, பணத்திற்கா, தமக்கு மட்டும் நன்மைக்காக என்ற அடைப்படையில் தமது அறிவாற்றலைப் பயன்படுத்துகிறார்கள். இது ஹ்ருதயம் மலராத நிலை. 

பாட்டு எழுத வல்ல மொழியாற்றல் உள்ளவர்களும் தமது மனதில் இருக்கும் கசடுகளை அகற்றாமல் ஹ்ருதயம் மலராமல் சிக்கலில் மாட்டிக்கொள்வதைக் காண்கிறோம். 

ஹ்ருதயம் மலராது யோகம் செய்கிறோம் என்பவர்கள் வெறும் உடலை வளைத்து வித்தை செய்வதையே யோகம் என்று எண்ணத் தொடங்கி விடுகிறார்கள். 

ஹ்ருதயம் மலராத பேச்சாற்றல் உள்ளவர்கள் வீண்கருத்துக்களைக் கூறி சர்ச்சையில் மாட்டிக்கொள்கிறார்கள். 

ஹ்ருதயம் மலராமல் கடவுளை வணங்குகிறோம் என்று பக்திமானாகியவர்கள் பேதபுத்தி நீங்காமல் என்மதம் பெரிதா உன்மதம் பெரிதா என்ற சர்ச்சையில் இறங்கி பிரிவினை பேசத் தொடங்கி விடுவார்கள். 

ஹ்ருதயம் மலர்தல் என்பதை புரிவது என்றால் சுருக்கமாக மனதிலுள்ள தீய பண்புகளும் எண்ணங்களும் அகன்று தன்னைப்போல் மற்றைய உயிர்களையும் சமமாகப் பார்க்கும், பேதபுத்தி அற்ற ஞானம். நவீன உளவியலில் ஒப்பிடுவதாக இருந்தால் Empathetic character என்று ஒப்பிடலாம். ஆனால் முழுமையான அர்த்தத்தைத் தராது. 

இப்படி ஹ்ருத்யம் மலரும் நடைமுறை சாதாரண தாமரை மலர்வதைப் போன்ற ஒன்றே! எப்படி சேற்றிலிருக்கும் தாமரை சூரியனைக் கண்டு சேற்றைவிட்டு, நீரை விட்டு வெளியே வந்து மலர்ந்து சிரிக்கிறதோ அதைப்போல் ஒருவனது மனமும், நெஞ்சும் காமம், குரோதம், அழுக்காறு, வெகுளித்தனம், கோபம் என்ற சேற்றால் நிறைந்திருக்கிறது. இதையே நெஞ்சத்தடத்து என்று நெஞ்சமாகிய தடாகத்திலிருந்து அறிவுக் கிரகணத்தை கதிர்க்கும் உனது பொற்பாதங்களை கண்டு எனது ஹ்ருதய கமலம் மலராதா? என்கிறார். 

சரஸ்வதியின் பாதங்களை செம்மையான செம்மஞ்சக் குழம்பு தீட்டப்பட்ட பொற்பாதங்கள் என்கிறார். இவை அறிவின் குறியீடு. எப்படி சேற்றிலிருக்கும் செந்தாமரை மலர சூரியன் காரணமோ, அதுபோல் அழுக்கு நிறைந்த நெஞ்சத்திலிருந்து அறிவு மலர தேவியின் பொற்பாதங்கள் காரணமாக இருக்கிறது. 

இப்படி தேவியின் பொற்பாதங்களின் கிரணங்கள் ஒருவனது மனதைத் தாக்கினால் அவனது தீய குணங்கள் எல்லாம் நீங்கி படைப்பாற்றல் நிறைந்தவனாகிவிடுவான். 

அதை அடுத்த வரிகளில் பிரம்மாவின் நாவிலும், அகத்திலும் நீ வெள்ளைக்கமலத்தில் அமர்ந்து இருப்பதாலேயே அவர் அனைத்தையும் சீராக படைக்கக்கூடிய ஆற்றலைப் பெற்றவராக இருக்கிறார் என்று ஒப்பிட்டு நிறுவுகிறார். 

முற்காலத்தில் மாணவனின் திறமை அவன் எடுக்கும் பெறுபேறுகளிலிருந்து கவனிக்கப்படவில்லை. அவனது பண்பு மலர்ச்சியிலிருந்தே அறியப்பட்டது. அறிவு கூடிப் பண்பு இல்லாதவர்களே அசுரர்கள் எனப்பட்டார்கள். அறிவுடன் பண்புள்ளவர்களே தேவர்கள் எனப்பட்டார்கள். 

ஆகவே கல்வியின் அடிப்படை பண்பு மலர்ச்சி! 

இந்தப் பண்பு மலர ஒருவனுக்கு சிரத்தையும், ஒழுக்கமும் அவசியம்!

இதைப் பெற ஒரு சாதகன்/மாணவன் சரஸ்வதி தேவியில் செம்பஞ்சுக் குழம்பு தீட்டப்பட்ட பொன் நிறப்பாதங்களை தனது ஹ்ருதயத்தில் தியானிக்க வேண்டும். இப்படி தியானிப்பவன் பிரம்மாவைப் போன்ற படைப்பாற்றல் உள்ளவனாக இருப்பான்.