தலைப்பு இல்லை

புத்தர் தனது உயிரை விடுவதற்குரிய இறுதிக் கணத்திலிருந்தார்; அப்போது அவரைத்தேடி ஸுபதன் என்றொரு மாணவன் ஞானோபதசம் பெறுவதற்கு வந்தான். 

வந்தவனை ஆனந்தர் உள்ளே விடவில்லை; புத்தரை தொல்லைப்படுத்த வேண்டாம் என்று அனுப்ப முயற்சிக்க புத்தர் அவனை உள்ளே அனுப்பும்படி கூறுகிறார்;

வணக்கத்திற்குரிய கௌதமரே, கோசல தேசத்திலும் மகத தேசத்திலும் இருக்கும் மிகப்பிரபலமான குருமார்கள், ஆசிரியர்கள் தாம் உண்மையை போதிப்பதாகக் கூறுகிறார்கள். அவர்கள் அனைவரும் உண்மையாகவே ஞானமடைந்தவர்களா? என்ற கேள்வியை முன்வைக்கிறான். 

அதற்கு புத்தர் தனது இறுதி உபதேசமாக "ஸுபதா, அவர்கள் ஞானமடைந்தவர்களா? இல்லையா? என்ற கேள்வியை நீ என்னிடம் கேட்பது அர்த்தமற்றது; உண்மையில் நீ ஞானமடைய, துன்பத்திலிருந்து விடுபட விருப்பமுள்ளவனாக இருந்தால், நான் எனது அனுபவத்தில் உணர்ந்ததை பகிர்ந்து கொள்ளத் தயாராக இருக்கிறேன், உபதேசத்தை ஏற்றுக் கொள்ளத் தயாராக இருக்கிறாயா என்று கூறுகிறார்; அதற்கு அவன் தெளிந்து சம்மதிக்க அவனிற்கு ஆர்ய அஷ்டாங்கிக மார்க்கம் என்ற தனது ஞானப்பயிற்சியை உபதேசிக்க ஸுபதன் கௌதம புத்தரின் கடைசிச் சீடராகிறான். 

ஆகவே ஒரு சாதகன், உண்மையை அறியத்தாகம் கொண்டவன் குருவிடம் வீண் கேள்வி கேட்டு நேரத்தை வீணாக்கக் கூடாது; அவரிடமிருந்து எம்மை உய்விக்கும் மார்க்கம் எது என்பதை அறிந்துகொண்டு எமது முயற்சியை ஆரம்பிக்க வேண்டும். எம்மிடம் உண்மையை அறிந்தபின்னர் அதற்காக முயற்சிக்கும் அர்ப்பணிப்பு இருக்க வேண்டும். 

இன்று ஆன்மீகம், மதம் வளர்க்கிறோம் என்ற பலரும் ஸுபதனைப் போன்று மற்றவர்களுக்கு என்ன தகுதி இருக்கிறது, மற்றவர்கள் உண்மையானதைப் போதிக்கிறார்களா? மற்றவர்களால் எமது சமயம் அழிகிறது என்ற எண்ணம்தான் இருக்கிறதே அன்றி தாம் நம்பும் வழியில் தம்மை ஈடேற்ற என்ன பயிற்சி என்பதைப் பற்றி எண்ணுவதில்லை!