சாதனையைத் தவறவிட்டல் மனம் மிகவும் துன்பமடைகிறதே?

என்னால் ஒரு நாள் கூட சாதனை செய்யாமல் இருக்க முடியவில்லை, அப்படி இருந்தால் வெறுமையாகவும் துன்பமாகவும் உணர்கிறேன்?

இப்படி பலசாதகர்கள் அனுபவமாக உணர்கிறார்கள்.

இந்த நிலை சரியானதா? பிழையானதா?

ஒருவிதத்தில் சாதனை மீது மிகுந்த பற்று வைத்திருக்கிறீர்கள் என்ற நிலையில்,

இன்னும் பரிபூரணமாக உங்கள் ஆளுமை தெய்வ ஆளுமையாக மாறவில்லை என்ற அளவில் நல்லது!

ஆனால் அடிப்படையில் குடிகாரனுக்கு சாராயம் குடிக்கவில்லை என்றால் ஏற்படும் ஒருவித போதை நிலைக்கு மனதை ஆழ்ப்படுத்தி வைத்திருக்கிறீர்கள் என்ற அளவில் நீங்கள் சம நிலையில் இல்லை என்றால் பிழையானது.

சாதனையைத் தவறவிடக்கூடாது என்பதில் கவனமாக இருப்பது என்பது மிக அவசியமான பண்பு, இதற்கு சிரத்தை என்று பெயர்!

ஆனால் நாம் உலகவாழ்க்கையில் இருக்கிறோம், பலவித கடமைகளைச் செய்கிறோம் என்ற அளவில் யதார்த்த நிலையினைப் புரிந்துகொள்ள வேண்டும். எமது தினசரி வாழ்க்கைக்கு ஏற்ற வகையில் எமது சாதனையை மாற்றிக்கொள்ள வேண்டும்.

வீட்டில் பிள்ளைகள் உள்ள அம்மாவிற்கு அதிகாலை வேளை கணவனும் பிள்ளைகளுக்கும் உணவு தயாரிக்க வேண்டும், எட்டு மணிக்கு எல்லா வேலைகளும் முடிந்த பின்னர்தான் ஓய்வு கிடைக்கும் என்றால் அதற்கேற்றால் போல் நேரத்தை ஒதுக்கி வைத்துகொள்ள வேண்டும். இல்லாமல் எமது கடமைகளைத் தள்ளி வைத்து விட்டு சாதனை செய்கிறேன் என்று வீட்டில் குழப்பத்தை ஏற்படுத்துவது சாதனையின் நோக்கம் தெரியாமல் இருக்கிறோம் என்று அர்த்தம்.

சிரத்தையும், சோம்பலும், இறைசக்தியும் இன்று துன்பப்படும் நாம் அவற்றை சாதனையில் கொண்டு வந்து பின்னர் அதை வாழ்வின் ஒவ்வொரு விஷத்திலும் குடும்பம், தொழில், நட்புகள் அனைத்திலும் கொண்டுவருவதே சாதனையின் நோக்கம்.

வாழ்வின் அடிப்படை சாதனை, அதற்கான எமக்கு கர்மத்தால் அமைந்த வாழ்வினை, கடமைகளை வலிந்து வெறுத்து ஓடக்கூடாது.

ஆகவே சாதனை தவறவிட்டால் அதற்கு மனம் வருந்துவது கூடாது, ஏன் தவற விட்டோம் என்பதை விழிப்புணர்வுடன் ஆராய வேண்டும். காரணத்தைக் கண்டுபிடித்து அதை உடனடியாக திருத்திக்கொண்டு அடுத்த நாளிலிருந்து சாதனையைத் தொடரவேண்டும்.

அதை விடுத்து அதிக மனவருத்தம் அடைகிறோம் என்றால் நாம் சம நிலையில் இல்லாமல் எம்மை நாமே வருத்துகிறோம் என்று அர்த்தம். மனதிற்கு தாழ்வுமனப்பான்மையினை ஏற்படுத்தும் எதைச் செய்வதும் ஆன்ம முன்னேற்றத்திற்கு எதிரானது.