ஸ்ரீ அரவிந்தரின் அரசியல் தத்துவம்

அரவிந்தர் இந்திய சமூகத்தின் அரசியல் பற்றிக் கூறும் போது கீழ்வருமாறு கூறுகிறார்;

இந்திய சமூக பரிமாணத்தில் அரசியல் வீரியம் இருந்ததில்லை; பொதுக் கலாச்சாரம், பொதுப் பண்பாடு, பொது ஆன்ம வாழ்க்கை இவற்றிற்கான ஒரு தலைமைத்துவம் இவற்றைக் கொண்டிருந்தது, ஆனால் ஒரு தேசமாக எழுந்து நிற்கக் கூடிய அகவலிமையைப் பெற்றிருக்கவில்லை; அனேக துண்டுபட்டுக் கொண்ட மன்னர்களால் ஆன சிறுகுழுக்களாகவே இருந்தது; ஒரு பெரும் தேசமாக எழக் கூடிய "centrifugal force" தாங்கக்கூடிய வல்லமையை சமூகம் தனது அகத்தில் பெறவில்லை என்கிறார். 

அவர் பாவிக்கும் அந்த மையவிலக்க விசை என்ற சொற்பதம் மிக ஆழமாகப் புரிந்துக் கொள்ளப்பட வேண்டியது! சமூகத்தில் ஒவ்வொரு தனிமனிதனிற்குள்ளும் மற்றவர் மீது இருக்கும் வெறுப்பு, காழ்ப்புணர்ச்சி, எரிச்சல் இவை சமூகம் ஒரு இலக்கை நோக்கிச் செல்லவிடாமல் அந்தச் சமூகத்தை பிரிக்கும் மைய நீக்கு விசைக் காரணிகள்! 

நாம் எல்லோரும் தமிழர்கள் ஒற்றுமையாக இருக்க வேண்டும் என்று பிரகடனப்படுத்திவிட்டு, உள்ளே அவன் யாழ்ப்பாணத்தான், மலையகத்தான், மட்டக்களப்பான் என்று ஒரு எரிமலையும், இவன் அந்த சாதிக்காரன், இந்த சாதிக்காரன் என்று இன்னொரு பக்க எரிமலையும் குழுவிற்கும் இரகசியமாக மைய நீக்க விசையாக வேலை செய்து கொண்டிருக்கும். இவற்றை அந்தக் குழு சமப்படுத்தி மையத்தை நோக்கிச் செலுத்த வல்ல அறிவு முதிர்ச்சியும், பண்பாடும் அந்தக் குழுவிடம் இல்லாவிட்டால் அந்தக் குழு உடைந்து சிதறும்! இலக்கினை அடையாது! 

இதில் எல்லோரும் ஒற்றுமையாக சமூக நன்மை என்ற மையத்தை நோக்கி இயங்க வேண்டும் என்ற நிலையில் ஆனால், அனைவரது மனமும் பிளவுபட்டு மையத்தை விட்டு விலகி இயங்குவதாகவே இந்திய சமூக மனம் கட்டமைக்கப்பட்டிருப்பதாக அரவிந்தர் கருதினார்!

இந்த மைய நீக்கு விசைக் காரணிகளை வென்று ஒன்றிணைந்து பெருந்தேசமாக எழும் வல்லமையை பெறமுடியாதபடி சமூக மனது இருக்கிறது! 

இந்த மைய நீக்கு விசைப் பாங்கினை இன்று தமிழ் அரசியல்வாதிகளிடமும் நன்றாகக் காணக் கூடியதாக இருக்கிறது. 

வேற்றுமைகளைக் களைந்து விட்டு ஒரு இலட்சியத்திற்கு எப்படிப் பாடுபடுவது என்ற மைய நோக்கு விசை சிந்தனையை எப்படி உருவாக்குவது என்பதே இன்றிருக்கக் கூடிய சவால்!