ஸ்ரீ அரவிந்தரின் ஸாவித்ரி யோக காவியம் பகுதி - 01

ஆதி காண்டம்

முதற் சர்க்கம்

சங்கேத வைகறை - முதல் 09 வரிகள்

It was the hour before the Gods awake. 

Across the path of the divine Event 

The huge foreboding mind of Night, alone 

In her unlit temple of eternity, 

Lay stretched immobile upon Silence' marge. 

Almost one felt, opaque, impenetrable, 

In the sombre symbol of her eyeless muse 

The abysm of the unbodied Infinite; 

A fathomless zero occupied the world. 

கடவுளர் துயிழெழாக் காரிருட் போழ்தது

திவ்விய நிகழ்ச்சியின் பாதை நடுவே

நிமித்தம் காணும் நிசியின் மாமனம்

தீபமேற்றா திருண்டதன் நித்திய கோயிலில் 

தனியே தன்னை விரித்து நீட்டி

மௌனத் திருவின் விளிம்பினை யடுத்து

அசையாது குறுக்கே கிடந்த தாமே. 

அவள்தன் கண்ணிலாச் சிந்தனையின் மங்கிய

சின்னந் தன்னில் வடிவிலா அனந்தமதன்

ஒளிபுகா அடர்ந்த அதலக் குழியினை

உணரலாகும்: ஆழங்காணா வொரு 

சூன்யம் அவனி தன்னைப் பற்றியது.

(விஜயா சங்கர நாராயணன் மொழிபெயர்ப்பு)

ஸாவித்ரி யோக காவியம் சாதகனின் மரணமில்லாப் பெரு வாழ்வினைப் பற்றிய பாதையை ஸ்ரீ அரவிந்தர் தனது அனுபவத்தை மகாபாரதத்தில் உள்ள சத்தியவான் ஸாவித்ரி கதையை காவியமாக்கியுள்ளார். 

யோக சித்தியை நெருங்கும் சாதகனின் அனுபவத்தை சங்கேத வைகறை எனும் முதல் சர்க்கத்தில் குறிப்பிடுகிறார். 

முதல் இரண்டு வரிகளும் "கடவுளர் துயிழெழாக் காரிருட் போழ்தது திவ்விய நிகழ்ச்சியின் பாதை நடுவே" இன்னும் தெய்வ சக்தி அவனில் முழுமையாக விழிப்படையவில்லை, அதுவே கடவுளர் துயிழெழாக் காரிருட் போழ்தது; சாதகன் அந்த விழிப்பிற்கான திவ்விய நிகழ்ச்சியின் பாதையின் நடுவில் இருக்கிறான். தெய்வ 

சக்தியை தன்னில் விழிப்பிக்கும் முயற்சியில் உள்ள சாதகன் அதை அடையும் பாதையில் நடுவில் இருந்தாலும் தான் அடையப்போகும் நிலையிற்கான நிமித்தக் குறிகளை காண ஆரம்பிக்கிறான். என்றாலும் அந்த மாமனம் நிசியின் இருள் சூழ்ந்து தான் இருக்கிறது. நாம் சாதனையில் பூர்த்தி செய்து சித்தி செய்துவிடுவோமா இல்லை தவறாகிவிடுமா என்ற சிந்தனையுடன் கூடிய மனம் (foreboding mind)

தெய்வ சாதனையின் நடுவில் இன்னும் தான் அடைய வேண்டிய நிலையை அடையாத அந்த சாதனை செய்யும் மாமனம் அவளது இந்த எல்லையற்ற அண்டம் எனும் கோயிலில் தெய்வ ஞானம் எனும் விளக்கை ஏற்றவில்லை. {In her unlit temple of eternity,}

மாமனம் அந்த மௌனம் நிறைந்த திருவின் விழிப்பினை காண்பதற்கு அசையாமல் தெய்வ சக்தியின் உதயத்தைக் காணக் காத்திருக்கிறது. மனம் ஏகாக்கிர சித்தமாக தெய்வ சக்தியின் உதயத்தைக் காண காத்திருக்கிறது. 

இந்த நிலையில் சாதகன் ஒளி துளைக்க முடியா இருளையும், தனது மனதில் வீணான கற்பனைகளையும் பெறுவான் {Almost one felt, opaque, impenetrable, In the sombre symbol of her eyeless muse }

இந்த நிலை ஒரு ஆழம் காண முடியாக் காரிருளில் இருக்கும் சூன்ய நிலை!

இது யோக சாதனையில் ஒருவன் தனது கண்களை மூடி சாதனைக்கு அமர காரிருள் சூழ்ந்த நிலை வரும், மனம் ஏகாக்கிரமடைய அடைய அந்த இருள் இன்னும் அதிகமாகும். ஒரு நிலையில் இருளில் மூழ்கி இருக்க மனம் நாம் சரியான பாதையில் செல்கிறோமா என்று குழம்பும்! அதே வேளை சின்னஞ் சிறு ஒளிக் கீற்றுகளாக சாதனையின் சித்தியும் தெரியும். சாதகன் தன்னில் தெய்வ சக்தி விழிப்பு நடைபெறும் என்ற எண்ணமும் வரும், அதே வேளை தியானசாதனையில் ஒளி கிடைக்காமல் காரிருள் சூழ்ந்து குழப்பவும் செய்யும். இந்த நிலையையே முதல் ஒன்பது வரிகளில் பகவான் ஸ்ரீ அரவிந்தர் குறிப்பிடுகிறார். 

தொடரும்.... 

Disclaimer: இது எனது தனிப்பட்ட ஸாவித்ரி படிப்பின் மீதான புரிதல்.