ஸ்ரீ அவலாநந்த நாதரின் வர்ணமாலா - 05

 ஸ்ரீ அவலாநந்த நாதரின் வர்ணமாலா - 05

**************************************************
பிரபஞ்சத்தினதும் வாக்கினதும் மும்மை நிலை
******************************************************

அடுத்து ஸ்ரீ அவலானந்த நாதர் பிரபஞ்சத்தினதும் வாக்கினதும் மும்மை அடுக்கு நிலையை விபரிக்கிறார்.

ஶக்தி தத்துவத்தின் படி இந்தப் பிரபஞ்சத்தில் உள்ள ஒவ்வொன்றும் மூன்று அடுக்கு நிலைகளில் காணப்படுகிறது. அவை;

1. பரா
2. சூக்ஷ்மம்
3. ஸ்தூலம்

என்பனவாகும்.

பரா என்பது உயர்ந்த, காரணகாரிய, வெளிப்படாத மூலாதாரம். சாதாரண உணர்வைத் தாண்டி; தூய உணர்வில் உள்ளது.

பரா நிலையை விளங்கிக்கொள்வதற்குரிய எடுத்துக்காட்டு:

ஒரு வார்த்தை கூட எழுவதற்கு முன்பே ஒரு கவிஞரின் இதயத்தில் ஒரு பாடலைப் பற்றிய சிறு நெருப்புப் பொறி போன்ற யோசனை. நவீன அறிவியலின் படி விளக்குவதாக இருந்தால் ஒரு மரம் முளைப்பதற்கு முன்பு அதன் டி.என்.ஏவில் அதன் விதை வடிவம் இருக்கு நிலை எனலாம்.

சூக்ஷ்மம் என்பது நுட்பமான, உள் நிலை, அங்கு யோசனை வடிவம் பெறுகிறது, ஆனால் இன்னும் வெளிப்புறமாக வெளிப்படுத்தப்படவில்லை.

சூக்ஷ்ம நிலையை விளங்கிக்கொள்வதற்குரிய எடுத்துக்காட்டு:

கவிஞர் பாடுவதற்கு முன்பு அவரது மனதில் பாடலின் மனக் கற்பனை. விதைக்குள் இருக்கும் நாற்று, கண்ணுக்குத் தெரியாமல் ஆனால் முளைக்கத் தொடங்குகிறது. வெளிப்பார்வைக்குத் தெரியவில்லை.

ஸ்தூலம் என்பது புலன்களால் உணரக்கூடிய மொத்த, வெளிப்படு நிலை.

உதாரணம்:

உண்மையான பாடல் சொற்களாக, சத்தமாகப் பாடப்பட்டு மற்றவர்களால் கேட்கப்படுகிறது. முளைத்து வெளியே தெரியும் முழுமையாக வளர்ந்த மரம்.

இதைப் போல் ஶக்தி தத்துவத்தின் படி வாக், அதாவது சொல் அல்லது பேச்சு, நான்கு நிலைகளில் அனுபவிக்கப்படுகிறது (மேற்கூறிய மும்மை அடுக்கு நிலைகளின் செம்மைப்படுத்தப்பட்ட வடிவம்):

1. பரா-வாக் (உச்ச சொல்)

ஈஸ்வர தத்துவத்தில் (இதுபற்றி பூரண விளக்கம் பிற்பகுதியில் விளக்குவோம்) இருந்து வெளிப்படும் காரண அழுத்தம் (causal stress), ஈஸ்வரனில் இருந்து வெளிப்படும் பிரபஞ்ச சிந்தனை (ஸ்ருஷ்டி-கல்பனா). உணர்வில் ஒலியின் தூய்மையான, வெளிப்படாத ஆற்றல்.

எடுத்துக்காட்டு:

நீங்கள் பேசுவதற்கு முன், நீங்கள் என்ன சொல்ல விரும்புகிறீர்கள் என்பது பற்றிய ஒரு அமைதியான விழிப்புணர்வு மட்டுமே உள்ளது.

மந்திர பயிற்சியில்: யோகியின் இதயத்தில் ஒலிக்கு அப்பாற்பட்ட அமைதியான தெய்வீக அதிர்வு.


2. பஶ்யந்தீ-வாக்

இதன் அர்த்தம் உண்மையில் "பேச்சைப் பார்ப்பது."

வாக் வடிவமாக மாறுவதற்கான முதல் தூண்டுதல் - பேச்சு என்பது பார்வை அல்லது நோக்கமாக, இன்னும் வெளிப்புறப்படுத்தப்படவில்லை.

எடுத்துக்காட்டு:

நீங்கள் சொல்வதற்கு முன்பு உங்கள் வார்த்தைகளின் ஒரு பிம்பம் உங்கள் மனதில் பளிச்சிடும் போது.

ஒரு தாய் தனது குழந்தையை அழைப்பதற்கு முன்பு அவரது பெயரை உள்நோக்கி "பார்க்கிறாள்".

படைப்பில் ஈஸ்வரன் பிரபஞ்சத்தை வெளிப்பாட்டிற்கு முன் ஒரு பார்வையாக - திருஷ்டியாகப் "பார்க்கிறான்".


3. மத்⁴யமா-வாக்

இதை இடைநிலை சொல் எனலாம்.

பேச்சின் நடுத்தர நிலை, உள் ஒலி, மன உச்சரிப்புடன் தொடர்புடையது.

இது ஹிரண்யகர்ப சப்தம் - எழுத்துக்களின் கரு (மாத்ரிகா), இங்கு உருவாகிறது. இங்கு வார்த்தைகள் பேசப்படுவதற்கு முன்பு நுட்பமான மன மொழியில் உருவாகின்றன.

உதாரணம்:

நீங்கள் உங்கள் மனதில் அமைதியாகப் பேசும்போது - உள் உரையாடல் அல்லது ஒரு வாக்கியத்தைத் திட்டமிடுதல்.

ஒரு எழுத்தாளர் வரிகளை எழுதுவதற்கு முன்பு சிந்தனையில் ஒத்திகை பார்க்கிறார்.


4. வைக²ரீ-வாக்

மொத்தமான, காதால் கேட்கக்கூடிய பேச்சு.

நாக்கு, தொண்டை மற்றும் குரல் உறுப்புகளால் உருவாகும் ஒலி அலைகள் - காதுகளால் உணரப்படுகின்றன.

உதாரணமாக:

"பசு" என்று சத்தமாகச் சொல்வது.

மற்றவர்கள் கேட்கக்கூடிய ஒரு பாடலைப் பாடுவது.


“எனக்கு தண்ணீர் வேண்டும்” என்பது எப்படி இந்த நான்கு நிலைகளில் உருவாகிறது என்பதைப் புரிவோம்.

பரா-வாக் – முதல் நிலையில் தண்ணீர் குடிக்க வேண்டும் என்ற தூய எண்ணம் உங்கள் மனதில் எழுகிறது.

பஷ்யந்தி-வாக் – பிறகு நீங்கள் ஒரு கிளாஸ் தண்ணீரின் உள் பார்வையை நுட்பமாக உருவாக்குகிறீர்கள்.

மத்யமா-வாக் – நீங்கள் அமைதியாக “உங்கள் மனதில் சொல்கிறீர்கள்”: எனக்கு தண்ணீர் வேண்டும்.

வைகாரி-வாக் – கடைசியாக நீங்கள் சத்தமாக உச்சரிக்கிறீர்கள்: “தயவுசெய்து எனக்கு தண்ணீர் கொடுங்கள்.”

இப்படி ஒரு சொல் வெளிப்படுவது நான் கு நிலைகளில் நடைபெறுகிறது என்பதைப் புரிந்து கொள்வது மந்திரம் எப்படிச் செயற்படுகிறது என்பதைப் புரிந்துகொள்ள அவசியமாகும்.

இதன் மூலம் தூய உணர்வு நிலையிலிருந்து வெளிப்படும் சப்தம் எப்படி உருவாகிறது என்பதை நாம் புரிந்து கொள்ள முடியும்.

தந்திர, ஶக்தி தத்துவத்தில் முழுப்பிரபஞ்சமும் பரா நிலையிலிருந்து அதிர்வின் மூலம் ஸ்தூலப் பிரபஞ்சமாக வெளிப்பட்டிருக்கிறது என்றே புரிந்துகொள்ளப்படுகிறது.

மந்திரப் ஸாதனையில் ஸாதகன் வைகாரி → மத்யமா → பஷ்யந்தி → பரா என பின்னோக்கி ஒலியின் மூலம் மூல பிரபஞ்ச உணர்வினை - தெய்வ சக்தியைக் கண்டுபிடிக்க முயல்கிறார், அமைதியான பிரபஞ்ச மூலத்திற்குத் திரும்புகிறார்.

சுருக்கமாக இப்படி விளங்கிக்கொள்ளலாம்;

பரா = விதை / மூலாதாரம் (தூய உணர்வு).

பஶ்யந்தீ = பார்வை / வரைபடம் (படைப்பு பார்வை).

மத்⁴யமா = மன வார்த்தை / உருவாக்கம் (உள் பேச்சு).

வைக²ரீ = பேசும் வார்த்தை / வெளிப்பாடு (வெளிப்புற ஒலி).