ஸ்ரீ அவலாநந்தநாதரின் வர்ணமாலா - 01

 இந்தப் புத்தகம், இப்போது முதன்முறையாக, ஆங்கிலம் அறிந்த வாசகர்களுக்கு நிச்சயமாக கடினமான ஒரு பொருளை விளக்கும் முயற்சி ஆகும். “சிறிது அறிந்தவனை வேதம் பயப்படுகின்றது; அவனால் அந்தப் பெரிய அறிவு காயப்படுத்தப்படலாம்”  என்ற பழமொழி எனக்கு நினைவுக்கு வருகிறது.

இந்தக் கடினமும், அதனைச் சூழ்ந்துள்ள மறைமுக மர்மங்களும் கருதுகையில், இந்தியாவுக்கு அந்நியமானவர்கள் மந்திரத்தின் உண்மையைப் புரிந்துகொள்ளத் தவறியது இயல்பே. எனினும், அதனை (சிலர் செய்ததுபோல்) “அர்த்தமற்ற மூடநம்பிக்கை” என முடிவுக்கு கொண்டு சென்றிருக்க வேண்டியதில்லை.

“நான் புரிந்துகொள்ள முடியாத ஒன்றுக்கு எவ்விதப் பொருளும் இல்லை” என்று சொல்லும் தாழ்ந்த மனநிலையின் வாதமே அது. மந்திரசாஸ்திரம் அதன் அர்த்தத்தை அறியாதவர்களுக்கு நிச்சயமாக அர்த்தமற்றதாகவே தோன்றும். ஆனால் அதன் உண்மையை அறிந்தவர்களுக்கு அது எக்காரணமும் “மூடநம்பிக்கை” அல்ல. சில ஆங்கிலக் கல்வி பெற்ற இந்தியர்கள் கூட, மேற்கு நாட்டவர்களின் மனப்பாங்கையும் கருத்துகளையும் பின்பற்றியவர்களாக, அதே அளவு அறியாமையில் இருக்கின்றனர். அதன் விளைவாக, அந்த வகுப்பில் சிறப்பான ஒருவர் மந்திரத்தை “அர்த்தமற்ற அலைமொழி” என்று விவரித்தார்.

வெளிநாட்டவர்களால் இந்தியத்தின் சித்தாந்தங்களும் நடைமுறைகளும் நீண்ட காலமாகவும் மிகுந்த அளவிலும் தவறாகப் புரிந்துகொள்ளப்பட்டு, தவறாகவே வெளிப்படுத்தப்பட்டுள்ளன. எனவே, இந்தப் புண்யபூமியில் பிறந்தவர்களே, தங்களுடைய சொந்தப் பொருள்களைப் பற்றி தவறான புரிதலால் காரணமின்றி பழித்துக் கூறுவதைக் காணும்போது எப்போதும் எனக்கு வருத்தமாகத் தோன்றுகிறது.

இது, இந்தியத்தில் தோன்றியது என்பதற்காக, உண்மையில் மதிப்பில்லாததை அவர்கள் ஏற்க வேண்டும் என்ற பொருள் அல்ல. ஆனால், அதை “மதிப்பில்லாதது” என்று கண்டிப்பதற்கு முன், குறைந்தபட்சம் அதன் உண்மைப் பொருளை முறையாகப் புரிந்துகொள்ள வேண்டும்.

நான் முதன்முதலாக இந்தச் சாஸ்திரத்தைப் படிக்கத் தொடங்கியபோது, இந்தியாவில் பிற நாடுகளைவிட அதிகமான முட்டாள்கள் இல்லை, மாறாக உலகின் எங்கும் காணப்படும் புத்திசாலிகளுக்குச் சமமாகக் குறைந்தபட்சம் நுண்ணறிவாளர்களை உருவாக்கியுள்ளது என்ற நம்பிக்கையோடு தான் ஆரம்பித்தேன். எந்த மதத்திலும் பொதுமக்களிடையே ஒரு அளவிற்கு அறிவில்லாத செயல்பாடுகள் இருப்பது இயல்புதான், ஆனால் அதன் பின்னால் நிச்சயமாக ஒரு தர்க்கபூர்வமான அடிப்படை இருக்க வேண்டும் என நான் உறுதியாக நம்பினேன். காரணம், மனிதர்கள் தலைமுறைகள் தொடர்ந்து செய்து வரும் ஒன்று, உண்மையில் அர்த்தமற்றதும், விளைவில்லாததுமாக இருக்க முடியாது.

என் நம்பிக்கை வீண்போகவில்லை. மந்திர-சாஸ்திரம் “அர்த்தமற்ற மூடநம்பிக்கை” அல்லது “வெறும் அலைமொழி” என்று கூறப்படும் ஒன்றல்ல; மாறாக, அதனை நெருங்கிய ஆய்வுக்கு உரியதாகக் கருத வேண்டும். அப்படிச் செய்தால், மூடநம்பிக்கையின்றி நுண்ணறிவு பார்வையுடைய தத்துவமிகு மனங்களுக்கு மதிப்புமிக்க கூறுகளை வெளிப்படுத்தும். மந்திர-சாஸ்திரத்தின் ஆகமங்களில், நுண்ணறிவுடனும், மிகுந்த எச்சரிக்கையுடனும் மறைக்கப்பட்டு வெளிப்படுத்தப்பட்டுள்ள ஆழமான சித்தாந்தம் அடங்கியிருக்கிறது.

இது போன்ற ஆத்யாத்மிக விஞ்ஞானத்தின் இரகசியங்களை வெளிப்படுத்துவதற்கு இன்றைய காலம் மிகச் சிறப்பானது. ஏனெனில், இந்த நாட்டு நிலைமையில் ஓர் அலைமாற்றம் நிகழ்ந்துள்ளது. ஒருகாலத்தில், தன் தாய்நாட்டின் சிந்தனைகளையும் நிறுவனங்களையும் தவறாகப் புரிந்து, தவறாகவே வெளிப்படுத்தும் ஐரோப்பிய விமர்சகர்களுடன் இணைந்த இந்திய வகுப்பு, நாட்டிற்கு அதிர்ஷ்டவசமாக, படிப்படியாக மறைந்துவருகிறது.

ஒருகாலத்தில் அந்நிய நாகரிகம் திடீரென வந்தபோது அதனால் கவரப்பட்டவர்களும் இப்போது விழித்தெழுந்து, அதன் சிறப்புகளையும் குறைகளையும் சரியாக மதிப்பிடக் கற்றுக்கொண்டுள்ளனர். மேலும், ஷில்லர் சொன்ன “உன் அன்பான, மதிப்புமிக்க தாய்நாட்டோடு நிலைபெறு; அங்கேதான் உன் வலிமையின் வேர்கள் இருக்கின்றன” என்ற பொன்மொழியின் உண்மையையும் அவர்கள் உணர்கின்றனர்.

மேலும், மேற்கு நாடுகளில், உணரக்கூடிய பொருளையே “உண்மை” எனக் கருதிய பொருளாதாரக் கண்ணோட்டத்திலிருந்து விலகி, “சிந்தனை கூட வெளிப்புற பொருளைப் போலவே உண்மையானது” எனக் கருதும் நிலைப்பாட்டிற்குத் திரும்பும் இயக்கம் உருவாகியுள்ளது. மனமும் பொருளும் ஒரே சித்தின் (Cit) இரண்டு அம்சங்களே. அந்தச் சித் தான் பிரபஞ்சத்தின் ஆன்மா; பிரபஞ்சமே சித் தன்னையே பொருளாக மாற்றிக் கொண்டது. பிரபஞ்சத்தில் உள்ள ஒவ்வொரு உயிரும் சித்தின் வெளிப்பாடே; அது தான் மனம் மற்றும் பொருள் எனும் பன்முக வடிவங்களாக வெளிப்பட்டு பிரபஞ்சத்தை உருவாக்குகிறது.

இந்த மேற்கு இயக்கம் அதன் ஆதரவாளர்களால் “புதிய சிந்தனை” (New Thought) என அழைக்கப்படுகிறது. ஆனால் அதன் அடிப்படைச் சித்தாந்தங்கள், அனைத்தும் சித் (Cit) — அதாவது சிந்தனை-அறிவு — என அறிவித்த உபநிஷதங்களுக்கே சமமாகப் பழமையானவை. “ஒரு மனிதன் சிந்திப்பது, அவன் அதுவாகவே ஆகிறான்” என்ற போதனையே அதில் அடிப்படை. உண்மையில், சிந்தனைக்கே எந்தப் பொருளாதாரமான வழிமுறைகளையும் விட அதிகப் பங்கு உண்டு.

எனினும், இங்கு நான் இவ்வளவு பெரும் பொருளுக்கான முழுமையான பாதுகாப்பில் இறங்க விரும்பவில்லை; இத்தகைய குறுகிய நூலில் அதனைச் செய்ய இயலாது. ஆனால் குறைந்தபட்சம் — இதையே நான் காட்ட விரும்புகிறேன் — மந்திர-சாஸ்திரம் சிலர் நினைப்பது போல “முட்டாள்தனமான குப்பை” அல்ல.