என் மாணவன்: சாதனா உரையாடல் - 15

ஏன் கோப தாபம் உடையவன் போல் கருதப்பட்டும் அவைகளை அடக்கியவனாக சாதக மாணவன் இருக்க வேண்டும்?

மனிதன் என்பவன் மனம் உடையவன். மனமுடைய மனிதனிற்கு மனதின் வெளிப்பாடுகள் எல்லாம் நடைபெறும்.

சாதகனுடைய நோக்கம் பலவற்றில் அலைபாயும் மனத்தை ஒழுங்கிற்குள் கொண்டு வந்து தனது ஆன்ம முன்னேற்றத்தை கவனிப்பது.

கோபம் என்பது எமது எண்ணத்திற்கு மாறாக ஒரு செயலை மற்றவர்கள் செய்யும் போது ஏற்படும் உணர்ச்சிக்கொந்தளிப்பு.  நாம் ஒரு செயலை நிர்வகிக்கும் போது நோக்கத்திற்கு அமைவாக அனைவரையும் செயற்படச்செய்ய கட்டுப்பாடு அவசியம். இப்படி கட்டுப்பாடு விதிக்கும் போது சிலர் அவற்றை தமது சொந்த விருப்பு வெறுப்புகளுடன் தொடர்பு படுத்தி எதிர்ப்பினை காட்டுவார்கள். இந்த எதிர்ப்புகளை பொறுத்துக்கொண்டு அதற்கான சரியான விளக்கத்தை மற்றவர்களுக்கு எடுத்து உரைத்து புரியவைக்கவேண்டும். இல்லாமல் பதிலுக்கு நாமும் கோபப்பட்டால் எமது நோக்கம் நிறைவேறாது அல்லவா. ஆகவே தனக்கு ஒவ்வாத சூழலில் உணர்ச்சிக்கு உட்படாமல் மனதை அமைதியாக வைத்திருக்க வேண்டும்,

இதுபோல் எமது மனம் கோபத்தின் போது அதிகளவு உடலின் சக்தியை உறிஞ்சும். இப்படி அதிக சக்தி தேவையற்ற செயல்களின்  வீணாக்கினால் உடலின் பலம் கெடும். ஆகவே மனதில் கோபம் எழுவதை தடுக்க வேண்டும்.

இதேவேளை எமக்கு உயிர் ஆபத்து வருகிறது என்றால் சினம்கொள்ளாமல் அந்த ஆபத்தை எதிர்க்க முடியாது. இப்படியான கோபம் உண்மையைல் எம்மை பாதுகாத்துக்கொள்ளவே பயன்படுகிறது. சாதகன் முற்றிலும் எதற்கும் கோபம் கொள்ளாதவனாக இருந்தால் தீமைகளிற்கு ஆட்பட்டு தன்னிலை இழக்கும் நிலைமையும் வரலாம்.

ஆகவே கோபத்தை தன்னை பாதுகாக்கும் ஒரு ஆயுதமாக கவனமாக அடக்கி வைத்திருக்க வேண்டும். கோபத்தால் ஏற்படும் சக்தி இழப்பை விட அதனால் ஏற்படும் நன்மை அதிகம் என்று புத்தியில் தெளிந்து தேவைப்படும்போது உபயோகப்படுத்த வேண்டும்.