அப்பா சொன்ன குட்டிக்கதை {பூனையும் வைத்தியமும்}

***********************************

ஓரு ஊரில் மிகவும் பிரபலமான மருத்துவர், அவரிடம் வருபவர்கள் எல்லோரும் குணம் பெற்று செல்வார்கள். சிறுகுழந்தைகளுக்கு நோய் ஏற்படமால் இருக்க அவரது கஸ்தூரி, கோரோசனை, குங்குமப்பூ சேர்த்து அரைக்கும் முக்கூட்டு மாத்திரை வெகுபிரபலம். அந்த மாத்திரை அரைக்கும் போது வீடே கமகமக்கும். மாத்திரை அரைப்பதற்கு முன்னர் மருத்துவர் மகனை வீட்டுப்பூனை எங்கிருக்கிறது என்று தேடச்சொல்லுவார். மகன் தேடிக்கொண்டு வந்தவுடன் பூனையை வீட்டிற்கு வெளியே கட்டச்சொல்லிவிடுவார். இதன் பின்னர் மாத்திரை அரைக்கும் வேலை தொடங்கும். மாத்திரை அரைத்து முடியும் வரை பூனை கட்டப்பட்டிருக்கும். அரைத்து மருந்தை பக்குவப்படுத்திய பின்னர் மகனை அழைத்து பூனையை அவிழ்த்து விடச்சொன்னவுடன் பூனை அவிழ்த்து விடப்படும். வருடத்தில் இரு தடவை இந்த மாத்திரை அரைக்கும் படலம் நடைபெறும். இப்படியாக மகன் தந்தையிடம் மருந்து செய்முறைகளை கற்று வைத்தியனானான். காலங்கள் உருண்டன, வயதாகிய தந்தையும் இறந்து போனார், அவர் இறந்த அடுத்த மாதம் பூனையும் இறந்து போனது. சிறிது மாதத்தில் அரைத்து வைத்த முக்கூட்டு மாத்திரையும் தீர்ந்து போய்விட்டது.

மக்கள் முக்கூட்டு மாத்திரை கேட்டு வர மாத்திரை அரைக்க வேண்டும். மகனோ மக்களுக்கு கோரோசனை இருக்கிறது, குங்குமப்பூ இருக்கிறது, கஸ்தூரியும் இருக்கிறது, ஆனால் மாத்திரை அரைக்க பூனை இல்லாததால் மாத்திரை செய்ய முடியவில்லை என்று வந்தவர்களை திருப்பி அனுப்பி விட்டான்.

அவன் தனது குருவிடம்/தந்தையிடம் இருந்து கற்றுக்கொண்ட காலத்தில் பூனையை ஏன் கட்டச்சொல்லுகிறார் என்று ஒரு நாளும் தானாக சிந்தித்ததுமில்லை, தகப்பனிடம் கேட்டதுமில்லை.

மாத்திரையின் வாசனைக்கு பூனை மருந்தில் வாய் வைத்துவிடும் என்பதுதான் உண்மையான காரணம்.

இதுபோல் குருவிடம் இருப்பவர்கள் குரு எதற்காக இதை செய்கிறார் என்பதை புரிந்துகொள்ளாமல், கேட்டுத்தெரிந்து கொள்ளாமல் தமது முட்டாள்தனத்தால் மனம்போன போக்கில் ஏதாவது செய்து மாட்டிக்கொள்கிறார்கள்.