மஹாலக்ஷ்மி தத்துவம்: மஹாலக்ஷ்மி அஷ்டகம் 01

இது நாம் குருதேவரிடம் படித்த தேவேந்திரன் துதித்த மஹாலக்ஷ்மி அஷ்டகம் என்ற பாடத்தொகுப்பின் உரையைத்தழுவி எமது சாதனா அனுபவத்திற்கேற்ப இக்காலத்து நடையில் எழுதப்பட்டது. 

**********************************************************

சுலோகம் - 01
நமஸ்தேஸ்து மஹாமாயே ஸ்ரீபீடே ஸுரபூஜிதே
சங்க சக்ர கதாஹஸ்தே மகாலக்ஷ்மி நமோஸ்துதே

மஹாமாயே: மாஹா மாயை வடிவினள் 

இன்பமயமான ஆன்மா தன்னுடைய சொந்தமான இன்ப சொரூபத்தை அடையவிடாமல் அறியாமையில் ஆழ்த்து சக்தியையே ரிஷிகள் மஹாமயா என்கிறார்கள். இந்த மஹாமாயவின் சக்தியால்தான் ஆன்மா உண்மை ஸ்வரூபத்தை அடைய முடியாமல் போக இன்பங்களில் ஆழ்ந்து அறியாமையால் துன்பமுறுகிறது. இந்த மஹமாயைதான் லக்ஷ்மி. ஒருவன் மாயையினை கடந்து தன்னை அறிய வேண்டும் என்றால் அந்த மாயையின் அருளைப் பெறவேண்டும். ஆகவே தன்னை, தனது ஆன்மாவின் உண்மையான இன்ப ஸ்வரூபத்தை அறிய லக்ஷ்மி தத்துவம் நன் கு புரியவேண்டும். மஹாமாயையான லக்ஷ்மியின் எல்லா ஆற்றல்களையும் புரிந்தவனாலேயே தன்னை அறிய வேண்டும். ஆன்மாவின் சொந்த இன்பதை மறைத்து பணம், சுகபோகம் போன்ற புறப்பொருட்களில் இன்பம் பயப்பதாக இந்த லக்ஷ்மி மாயை இயங்குவதால் மஹாமாயே என்று அழைக்கப்படுகிறாள் 

இந்த வரி சாதகனுக்கு கூறும் செய்தி, தன்னை அறிய முற்படுபவன் லக்ஷ்மி மயமான மஹாமாயையினை அறிய வேண்டும். அந்த தத்துவமே லக்ஷ்மி தத்துவம் என்று அறிய வேண்டும் 

ஸ்ரீ பீடே: ஸ்ரீ பீடத்திற்குரியவள் 

ஸ்ரீ என்பது எல்லா செல்வங்களினதும், இன்பங்களினதும் குறியீடு. லக்ஷ்மியின் இன்னொரு தத்துவம் ஸ்ரீ தத்துவம். பீடம் என்றால் இருக்குமிடம் என்று பொருள். ஸ்ரீ பீடம் என்றால் எல்லா இன்பங்களினதும், செல்வங்களினதும் இருப்பிடம் என்று பொருள். பிரபஞ்சம் தோற்றம் பெறும்போது உலகில் உள்ள் ஒவ்வொன்றும் எது தோற்றத்திற்கு மூலமாக இருந்ததோ அந்த மூலத்திலிருந்தே அனைத்தும் வந்திருக்க வேண்டும். அவற்றுள் எல்லா இன்பங்களுக்கும் செல்வத்திற்கும் மூலமாக இருக்கும் தெய்வ சக்தியே லக்ஷ்மி தத்துவமாகும். 

ஸுரபூஜிதே: தேவர்களால் துதிக்கப்படுபவர்கள் 

தேவர்கள் என்ப்படுபவர்கள் எப்போதும் இன்பத்தை அனுபவிக்க விரும்புபவர்கள். மனிதர்களை விட எப்போதும் இன்பத்தை அனுபவித்துக் கொண்டிருக்க விரும்பவர்கள். அத்தகைய நோக்கமுடையவர்கள் விரும்பி வணங்கும் தெய்வம் லக்ஷ்மி. ஏனென்றால் லக்ஷ்மி தத்துவத்தை தன்னில் விழிப்படையச் செய்தவர்கள் எப்போதும் இன்பத்தை அனுபவிக்கு தேவர்கள் போன்ற நிலை அடைவார்கள். மனிதர்கள் அற்பமான சொற்பகாலத்திற்கு இன்பத்தினை பெற ஏதேதோ காரியங்களை செய்யும் போது நிலையாக இன்பத்தை அடைய தேவர்கள் எப்போதும் லக்ஷ்மியை வழிபட்டுவருகிறார்கள். 

எவர் இன்பத்தை நிலையாக பெற விரும்புகிறார்களோ அவர்கள் லக்ஷ்மியை வழிபடவேண்டும். 

சங்க சக்ர கதா ஹஸ்தே: சங்கு சக்கரம் கதாயுதம் போன்றவற்றை கைகளில் கொண்டவள் 

கடவுளர்களின் ஆயுதங்கள் ஆழ்மனத்தினை செயற்படுத்தும் குறியீடுகள். சங்கு – நாதம் என்ற ஒத்திசைந்த ஒழுங்கான பிரபஞ்ச மூல அதிர்வினையும், சக்கரம் பிரபஞ்சத்தின் ஓயாத இயக்கத்தினையும், கதாயுதம் எந்த பிரச்சனைகளையும் வலிமையுடன் எதிர்த்து முன்னேறும் வீரத்தினையும் குறிக்கும். 

நாதம் உருவக ஒரு ஒழுங்கான சந்தத்தோடு இசைந்த இயக்கம் அவசியம். 

இந்த மூன்று குறியீடுகளும் லக்ஷ்மியை உபாசிக்கும் உபாசகன் தன்னில் லக்ஷ்மித்துவத்தை கொண்டிருக்க வேண்டிய பண்புகளை குறிக்கிறது. ஒருவன் லக்ஷ்மித்துவத்தை தன்னில் விழிப்படையச் செய்ய வேண்டுமாயின் சங்கின் நாதத்தை போன்ற ஒத்திசைந்த அதிர்வினை (harmony) தனது மனம், உடல், பண்புகளில் கொண்டிருத்தல் வேண்டும். இந்த அடிப்படிப் பண்புகள் ஒத்திசைந்தால் சக்கரம் இயங்குவது போன்ற வலிமையான இயக்கம் அவசியம், இப்படி சக்கரம் போன்ற இயங்கும் போது வரும் தடைகளை உடைத்து முன்னேறும் வலிமை கதாயுதத்தை போன்று இருக்க வேண்டும். 

ஒரு சாதகன் தன்னில் லக்ஷ்மித்துவம் பெறவேண்டும் என்றால் சங்கின் நாதத்தினைப்போன்ற ஒத்திசைவும், சக்கரம் போன்ற விடாத முயற்சியுடன் கூடிய இயக்கமும், எதிர்ப்பு துன்பங்களை உடைத்தெறியும் கதாயுதம் போன்ற வலிமையும் கொண்டிருக்க வேண்டும். 

மஹாலக்ஷ்மி நமோஸ்துதே 

நமஹ என்ற சமஸ்க்ருத சொல்லின் பொருள் “நான் அல்ல” என்பதாகும். பொதுவாக மனம் தான் என்று என்று எண்ணி பலவிதமான மாயைகளிலேயே இன்பத்தை தேடி அலையும். ஒரு இறைவனின் நாமத்துடன் நமஹ; என்று சேர்த்துச் அஷ்டோத்திரம், சஹஸ்ர நாமம் சொல்லும்போது அதன் பொருள் இதுவரை நான் என்னை ஸ்ரீ ஸக்தி சுமனன் என்று எண்ணிக்கொண்டிருந்தே அது உண்மையில் “ நான் அல்ல” என்பதே பொருள். 

இதை ஒரு உதாரணம் மூலம் விளக்குவோம். எம்மைப் பார்த்து எவராவது நீர் யார் என்று கேட்டால் அதற்கு நாம் “ நான் ஒரு தொழிலதிபர், நான் ஒரு சூழலியலாளன், நான் ஒரு மருத்துவன்” என்று நாம் எண்ணி வைத்திருக்கும் போலி ஆங்காரத்தை குறிப்பிடுவோம். ஆனால் உண்மையில் எமது உபாசனையில் நாம் உபாசிக்கும் தெய்வத்தின் குணங்களே நாம். ஆகவே அஷ்டோத்திர நாமாவளியி நமஹ சேர்த்துக்கொள்ளும்போது எமது போலி ஆங்காரங்களை மறந்து நாம் உபாசிக்கும் தெய்வத்தின் குணங்களை எம்முடன் அடையாளப்படுத்திக்கொள்கிறோம். 

ஓம் மஹாலக்ஷ்மியை நமஹ என்றால் ஓம் என்பது மூல பரம்பொருளில் இருந்து வெளிப்பட்ட மகாலக்ஷ்மி தத்துவம் என்னில் விழிப்படைகிறது, நான் இதுவரை என்னைப்பற்றி கொண்டிருந்த போலி ஆங்காரம் அல்ல நான் ( நமஹ;) 

ஆக இந்த வரி என்னுடைய போலியான துன்பமயத்தை மறந்து நான் மகாலக்ஷ்மி தத்துவம் விழிப்படைந்தவன் என்பதை “மஹாலக்ஷ்மி நமோ” என்ற வரியும், ஸ்துதே என்பது வணங்குகிறேன் என்றும் பொருள் படும். 

சாதகன் லக்ஷ்மி தத்துவத்தை தன்னில் விழிப்படையச் செய்ய 

1. முதலில் உண்மையான இன்பத்தை ஆன்ம இன்பத்தை பெற லக்ஷியின் மாஹாமாயா ஸ்வரூபத்தை அறிந்து, அவளருளால் அதைக் கடக்க வேண்டும். 

2. அந்த இன்பகரமான லக்ஷ்மி தத்துவத்தின் மூலத்தை ஸ்ரீ பீடம் என்று குறிப்பிடப்படுகிறது. 

3. எப்போதும் மாறாத இன்பத்திற்காக தேவர்கள் ஸ்ரீ பீடத்தை துதிக்கிறார்கள் லக்ஷ்மித்துவம் விழிப்படையச் செய்ய ஒருவன் சங்கின் நாதத்தினைப்போன்ற ஒத்திசைவும், சக்கரம் போன்ற விடாத முயற்சியுடன் கூடிய இயக்கமும், எதிர்ப்பு துன்பங்களை உடைத்தெறியும் கதாயுதம் போன்ற வலிமையும் கொண்டிருக்க வேண்டும். 

4. தான் துன்பமயமானவன் என்ற போலி ஆங்காரத்தை துறந்து எப்போதும் இன்பமயமான லக்ஷ்மித்துவம் நிறைந்தவன் என்று பாவிக்க வேண்டும்.