நல்ல காரியங்கள் கெடுவது எதனால்?

அண்மையில் எனது நண்பன் ஒருவன் தாம் குழுவாக இணைந்து முன்னெடுத்த ஒரு சமூகப்பணி தகுந்த முன்னேற்றம் இல்லாமல் தடைபட்டுவிட்டதாக வருந்தினான். அதற்கு காரணம் அந்தப்பணியினை செய்ய வேண்டிய பொறுப்பில் இருப்பவர்கள் தகுந்த ஒத்துழைப்பினைத் தரவில்லை என்று கூறினான். 

குழுவாக செயல்களை முன்னெடுக்கும் போது அந்தக்குழுக்களுக்குள் இருப்பவர்களின் அகங்காரத்தை வீணாக நோண்டாமல் இருப்பது அவசியம்! 

நாம் என்ன செய்யப்போகிறோம் என்பதை தெளிவாக வரையறுத்துக்கொண்டு நம்முடன் இணைந்து பணியாற்றுபவர்களுக்கு நாம் உதவுகிறோம் என்ற மனப்பாங்கினையும் நம்பிக்கையையும் கட்டியெழுப்புவது அவசியமாகிறது. 

நான் பார்த்த அளவில் எமது சமூகத்தில் விரைவாக நம்பிக்கையின்மையை ஏற்படுத்த மாத்திரமே எமது கூர்ந்த அறிவினைப் பயன்படுத்துகிறோமே அன்றி, நாம் இணைந்து பணியாற்றுபவர்களைச் சங்கடப்படுத்தாமல், சகோதரத்துவத்துடன், அகங்காரம் அற்று செயற்படுவது குறைவாகத்தான் இருக்கிறது. 

பொதுவாக ஒரு சமூகப்பணியில் பணியின் நோக்கம் நிறைவேறுகிறதோ இல்லையோ எம்மை முன்னிலைப்படுத்துகிறார்களா இல்லையா என்று மனம் எண்ணுவது மனித இயல்பு! இவற்றை மதித்து எல்லோரையும் உள்வாங்கி நாம் செயல்புரியாவிட்டல் அனேக நல்ல பணிகள் வீண் அகங்காரங்களால் தடைபட்டுப்போகும்.