பிரணவ வித்யா பரிமளம் {ஓங்கார மந்திர இரகசியம்} - 01

ஒருவன் சத் எனும் உண்மையை அறியும் ஆவலுள்ள மானுட ஜென்மமாக பிறப்பதற்கு முன் ஜென்மத்தில் நற்கர்மங்களை செய்து அதன் புண்ணிய கர்மத்தால் மானிட சரீரம் பெறுகிறான் என்பது ரிஷிகளின் வாக்கியம். இதை

துர்லபம் ப்ராப்யா மாநுஷ்யம் தத்ராபி நரவிக்ரஹம்

மானுட தேகம் அருமையானது அதனிலும் புருஷதேகம் அருமையானது என்று க்ருஷ்ண யஜூர்  வேதத்தின் பாகமாகிய்  வராஹபோனிஷத்  கூறும்.

இப்படி அரிய மானிட சரீரத்தை பெற்ற ஒருவன் இது பஞ்சபூதங்களால் ஆக்கப்பட்டது, ஒரு கால எல்லைக்கு அப்பால் இந்த சரீரம் அற்றுப்போகும், அப்படியாயின் அதற்கு ஆதாரமான உயிரிற்கு எப்படி வலுச்சேர்ப்பது என்ற உண்மை அறிவு விழிப்படைய அதற்கான வழியை தேடுவதற்கு முற்படும் படிமுறையை தாயுமானார் கீழ்வருமாறு கூறுகிறார்.

 மூர்த்தி தலம் தீர்த்த முறையாற் தொடங்கினர்கோர்

வார்த்தைசொல்ல  சற்குருவும் வாய்க்கும் பராபரமே (தாயுமானார்)

ஒருவன் தனது உயிரை மேம்படுத்தும் செயலை செய்வதற்கு முறையாக மூர்த்தி, தலம், தீர்த்தம் என்று தன்னை ஈடுபடுத்துக்கொள்ள அந்த சத் சங்கத்தால் உண்மையை காட்டக்கூடிய சத்குரு கிடைப்பார் என்பதை கூறுகிறார்.

இப்படியான உண்மையை அறிவதற்குரிய ஆசிரியர் யார் என்பதை சாஸ்திரம் கீழ்வருமாறு கூறும்;

ஆசி நோ நஹி சாஸ்த்ரார்த்தம் ஆசாரேஸ்தாபயத்பி

ஸ்வயமாசரதேயச்ச தமாசார்யம் விதுர்புதா

எவன் சாஸ்த்திரங்களைக் கற்பாந், எவன் அவற்றை அனுஷ்டிப்பான், எவன் அவற்றை கற்பான் அவனே ஆசிரியன்.

இத்தகைய ஆசிரியனை அடைந்து ஆசிரியனிடம் வித்தை கேட்கும் முறையில் சிறிதும் பிறழாமல், அவர் பாதத்தை கனிவான இனிய மனத்துடன் பணிந்து சாஷ்டங்கமாக வணங்கி ஞானத்திற்கு ஏதுவான கேட்டல், கேட்டவற்றை சிந்தித்தல், சிந்தித்தவற்றை தெளிதல், தெளிந்ததை நிஷ்டையில் நிறுத்தல் ஆகிய நான் கு பண்புகளையும் தன்னில் உண்டாக்கி கொண்டு சரணடைய வேண்டும்.

இப்படி தகுதியுடன் சரணடைந்த மாணவன் தான் அறியவேண்டிய வித்தை முத்தி ஞானத்திற்கு ஆதாரமானது, சகல வேதங்களின் பரமரகசியமானதும்,  அனுபவத்தால் மட்டும் அறியக்கூடியதும், அனேக கோடி ஜென்மங்களிலே செய்த புண்ணிய பரிபாக முதிர்ச்சியால் மட்டுமே கிடைக்ககூடிய, சத்குரு நாதரின் கிருபையால் மட்டுமே அறியக்கூடியதாயுள்ள உபதேசத்தை தனக்கு உபதேசிக்க விண்ணப்பம் செய்ய வேண்டும்.

இப்படிக்கேட்டாலும் ஆசிரியன் மாணவனின் தகுதியை எப்படி நிர்ணயிப்பார் என்பதை க்ருஷ்ண யஜூர்வேத சுவேதாஸ்வர உபனிஷதம் கீழ்வருமாறு கூறுகிறது; “வேதாந்தத்தில் பரம ரகசியமாக உள்ளது, முன்னைய கற்பங்களில் வெளியிடப்பட்ட இந்த ஞானத்தை புத்திரனல்லாதவனுக்கும், சீடனாக தன்னை அர்ப்பணிக்க முடியதவனுக்கும், மன சாந்தி இல்லாதவனுக்கும் கொடுக்க கூடாது. எவனுக்கு இறைவனிடத்தில் சிறந்த பக்தி உண்டோ, அதே பக்தி குருவிடத்தில் உண்டோ, அந்த மகாத்மாவிற்கே இந்த ஞானம் கூறினால் சொன்ன பொருள் விளங்கும்” என்று கூறுகிறது.  இதில் புத்திரன் இல்லாதவனுக்கு கொடுக்க கூடாது என்று சொன்னதன் பொருள் இந்த ஞானம் வாழையடி வாழையாக மனித சமூகத்திற்கு கிடைப்பதற்குரிய வழியை செய்து வைத்துள்ளவனாக சீடன் இருக்க வேண்டும் என்பதற்காகவே.

இப்படியான சீடனும், மேலே கூறிய தகுதியுள்ள ஆசிரியனும் உண்மையை அறிய கூறும் உபதேசம் வருமாறு.

க்ருஷ்ண யஜூர் வேதத்தில் தைத்திரியோபனிஷத்  “ஆச்சார்யதேவோபவ” என்று கூறுகிறது. 

ஞானத்தை பெறும் விருப்புள்ள மாணவன் தனது ஆசிரியனை தேவனாக – இறைவனாக்கவே தனது மனதில் பாவிக்க வேண்டும். இதன் அர்த்தம் மிக நுண்மையானது. இன்று பலரும் தமது குருவே இறைவன் என்று பிரச்சாரம் செய்து மூடமதத்தினை உருவாக்கி வருகிறார்கள். ஒருவரை குருவாக, இறைவனாக ஊடகங்களால் பிரச்சாரப்படுத்துவதால் எவரும் குருவாக முடியாது, எந்த மாணவனும் ஞானம் பெற முடியாது.  ஞானத்தினை பெறுவதற்கு மனம் குறித்த பண்பில், அலைவரிசையில் இயங்கவேண்டும். இப்படி இயங்குவதற்கு தான் கற்கும் ஆசிரியனை இறைவனாக பாவிக்க வேண்டியது அவசியம். இப்படி பாவித்தால் மூலபரம்பொருள் அந்த ஆச்சாரியன் வடிவத்தில் அந்த சாதகனிற்கு தேவையான ஞானத்தை பிரவாகிக்கும். இதுவல்லாமல் தனது ஆச்சாரியனை வீணாக இறைவனாக எல்லோருக்கும் நிறுவப் போனால் 

“குருட்டினை நீக்கும் குருவினைக் கொள்ளார், குருட்டினை நீக்கா குருவினைக் கொள்வர், குருடும் குருடும் குருட்டாட்டம் ஆடிக் குருடும் குருடும் குழி விழுமாறே" என்று திருமூல நாயனார் கூறியபடி இருவரும் உண்மையை அறியாமல் போய் விடுவார்கள். 

இதனாலேயே உபனிஷதம் ஆச்சாரியனே தேவன் என்று சொல்லிவிட்டு ஆச்சாரியன் சாஸ்திரம் ஆகிய இரண்டும் வழிகாட்டும் இந்த ஞானமார்க்கத்தில் பிரவேசித்து அதில் உறுதியாக இரு, சிவனே குரு, சிவனே தேவன், சிவனே வேதம், சிவனே பிரபு” என்றும் எல்லா தத்துவங்களையும் நடத்தும் அவனது பார்வையில் பட்டவர்கள் அனைவரும் எல்லா துன்பங்களிலிருந்தும் விடுபடுகிறார்கள் என்று கூறுகிறது. இந்த வாக்கியங்கள் அறியாமையில் தமது குருவே உலகை படைத்த இறைவன் என்ற மயக்கத்தில் பிதற்றும் குருடர்கள் தெளிவதற்காக கூறப்பட்ட வாக்கியம். 

மீண்டும் குருவில்லாமல் இந்தப்பாதையில் வெற்றிபெறமுடியாது என்பதை உறுதியாக சாதகன் அறிய வேண்டும் என்பதற்காக சுக்ல யஜூர்வேத அத்வயதாரகோபனிஷத் “குருரவே ப்ரம்ப்ரஹ்ம – குருவே பரப்பிரம்மம் என்றும், மெய்கண்ட சாத்திரங்களி திருவருட்பயன் “ ஞானமிவனேழிய நண்ணியிடும் நற்கலனற் பானுவொழியப்படின்” என்ற வரிகளால் நல்ல சூரியகாந்திக்கல் சூரியன்ன் இல்லாமல் அக்கினியை தோற்றுவிக்காதோ அதுபோல் குருவில்லாமல் ஞானம் தோன்றாது” என்று குருவில்லாமல் ஞானம் தோன்றாது என்பதை உறுதிப்படுத்துகிறது. 

ஆகவே மாணவன் குருவின் தேவையும் அதை அறியாமையால் பரிணாமத்தை குறைத்துக்கொள்ளாமலும் இருக்கும் வண்ணம் சரியாக விளங்கிக்கொள்ள வேண்டிய அறிவுரை மேலே தரப்பட்டது. 

இனி ஆதியில் முதற்குருவான தக்ஷிணாமூர்த்தி சனாகாதி முனிவர்களுக்கு உபதேசித்த சர்வ மந்திர சார மூல மந்திரம் எதுவென்பதே முதல் உபதேசம். இதையே அகத்திய மகரிஷியும் தனது ஞானத்தில் “கார்த்தக்காலோரெழுத்து வழியுஞ்சொல்வார்” என்று கூறியுள்ளார். 

இந்த இரகசியம் “ஓம் என்ற பிரணவ ஏகாக்ஷர மந்திரம்.