ஸாதனையின் நிலைகள்

சாஸ்திரங்கள் கடவுளையும் தெய்வீகக் கொள்கையையும் (பகவத்-தத்வா) நித்தியமாகப் பரிபூரணமாகவும், தன்னை வெளிப்படுத்துவதாகவும் விவரிக்கின்றன. ஆகவே சாதனை மற்றும் பக்தி செலுத்துதல் என்பவை நாம் கடவுளை "படைப்பதற்காக" அல்ல, மாறாக அவரை உணர்வதற்கான தடைகளை நீக்குவதற்காக மட்டுமே.

சைதன்ய சரிதாமிர்தத்தில் கூறப்பட்டுள்ளபடி:

"நித்ய-சித்த கிருஷ்ண-பிரேம சாத்ய கபூ நயா,

ஷ்ரவணாதி சுத்த-சித்தே கரயே உதய"

"கிருஷ்ணர் மீதான நித்திய தெய்வீக அன்பு ஒருபோதும் முயற்சியின் விளைவாகாது; அது கேட்கும் மற்றும் அது போன்ற பயிற்சிகள் மூலம் சுத்திகரிக்கப்பட்ட இதயத்தில் தன்னிச்சையாக விழித்தெழுகிறது."

பதஞ்சலியும் இதை எதிரொலிக்கிறார்:

"நிமித்தம் அப்ரயோஜகம் ப்ரக்ருதிநாம் ஆவரண-பேதஸ் து ததஹ் க்ஷேத்ரிகவத்"

"வெளிப்புற பயிற்சி காரணம் அல்ல, ஆனால் தடைகளை நீக்குவது மட்டுமே - ஒரு விவசாயி தடைகளை அகற்றி தண்ணீர் பாயச் செய்வது போல."

எம்முள் இருக்கும் இறைத்தன்மையை அறியமுடியாமல் கீழ்வரும் இந்த மறைப்புகள் அல்லது திரைகள் (ஆவரணங்கள்) பின்வருவனவற்றை உள்ளடக்குகின்றன:

• தூய்மையின்மை
• அறியாமை
• ஆசை
• ஏக்கம்
• பற்று
• ஈகோ
• தனிப்பட்ட இன்பத்திற்கான பேராசை
• கௌரவத்திற்கான மாயை

அனைத்து ஆன்மீக மரபுகளும் இந்தத் தடைகளை நீக்குவதற்கான வழிகளையே ஸாதனை முறைகளாகப் பரிந்துரைக்கின்றன.

மூடிகளை அகற்றுவது மட்டுமே ஆன்மாவின் வேலை. அவை அகற்றப்பட்டவுடன், கடவுளின் தன்னை வெளிப்படுத்தும் ஒளி தானாகவே பிரகாசிக்கிறது.

எனவே, ஆன்மீக துறைகள் பின்வருமாறு:

தீர்த்த யாத்திரை

சுய கட்டுப்பாடு

மந்திர உச்சாடனங்கள்

ஞானிகளின் சங்கம் (சத்சங்கம்)

பரிகார செயல்கள்

மற்ற உயிரினங்களுக்கு சேவை

போன்ற சுத்திகரிப்பு செயல் முறையைப் பரிந்துரைக்கிறது. இப்படி சுத்தி நிகழ்ந்தவுடன் மனம் ஒருமைப்பட்டு தாரணை, தியான, சமாதி நிலை வாய்க்கும். இப்படி சமாதி நிலை வாய்க்கும் போது எமக்குள்ளிருக்கும் தெய்வீகத்தன்மை வெளிப்பட ஆரம்பிக்கும்.