மகாலக்ஷ்மியினை அழைப்பதற்குரிய நிபந்தனை

 

மகாலக்ஷ்மி என்பது ஒளியும், இனிமையும் கொண்ட அற்புத வடிவுடன் அழகு, இசைவு, சந்த நயம், நுண்ணிய, வளமையான அதிசய திவ்ய சம்பத்து, ஜீவனை கவர்ந்து இழுக்கும் காந்த சக்தி, உள்ளத்தைக் கொள்ளை கொள்ளும் நளினம், ஞானமும், ஆற்றலும் மாத்திரம் அன்னையின் வெளிப்பாடு அல்ல. அதி நுண்ணிய இரகசியம் ஒன்று அவளின் இயல்பில் உள்ளது. அது இன்றேல் ஞானமும் சக்தியும் முழுமை பெறாது. பூரணம் பரிபூரணமாகாது. ஞானத்திற்கும் ஆற்றலுக்கும் மேல் என்றுமுள்ள எழிலும், தெய்வீக இரகசியங்களால் பற்ற முடியாத ஒரு இசைவு, எவராலும் தடுக்க முடியான மோகன சக்தி என்பவை உள்ளது. இதுவே உலகில் உள்ள அனைத்துப் பொருட்களையும், அணுக்களையும், செயல்களையும் படித்து, கூட்டி இணைத்து, மறைவில் நின்று தன்னுடைய லீலையை நடாத்திக்கொண்டு அவற்றை சந்தங்களாகவும், வடிவாகவும் ஆக்கிக்கொண்டு உள்ளது. இந்த சக்தியையே நாம் மகாலக்ஷ்மி என அழைக்கிறோம்.

உடல் கொண்ட ஆன்மாக்களுக்கு இவகளைவிட வசீகரமான தெய்வ சக்தி வடிவம் இல்லை. அவள் இறைவனின் இனிமையை, போதை தரும் அந்த ஜாலத்தை வீசுகிறாள். அவளருகில் இருப்பது ஒரு ஆனந்த பரவசமாகும். இதயத்தில் அவளை உணர்வது வாழ்க்கையை ஆனந்த பரவசமாக்குவதும், அற்புதமாகவும் ஆக்கும்.

வனப்பும், வசீகரமும் கதிரவனிடமிருந்து ஒளி பரவி வருவதுபோல் அவளிடமிருந்து பரவி வருகிறது. அவள் தனது அற்புத நோக்கை நாட்டுமிடமெல்லாம், புன்னகை எழிலைப் பொழியுமிடமெல்லாம் ஆன்மா பிடிபட்டு அவளுக்கே வசப்பட்டு அளவில்லாத ஆனந்தத்தில் ஆழ்த்தப்படுகிறது. அவள் கரங்களின் ஸ்பரிஸம் காந்தம் போன்றது. அவற்றின் நுண்ணிய பிரபாவம் மனதையும், உடலையும், பிராணனையும் மாசு நீக்கி நயமாக்குகிறது.

ஆயினும் இந்த மோகன சக்தியின் சாந்தித்தியத்தை தரிப்பதும், அவளது நிபந்தையை பின்பற்றுவதும் எளிதன்று, மனம், ஆன்மா ஆகியவற்றில் இசைவினையும் அழகினையும் கொண்டு வருதல்,எண்ணங்களிலும், உணர்ச்சிகளிலும் இசைவினையும் அழகினையும் கொண்டு வருதல், ஒவ்வொரு வெளிப்புறச் செயலிலும், அசைவிலும் இசைவினையும் அழகினையும் கொண்டு வருதல்,வாழ்விலும், சூழலிலும் இசைவினையும் அழகினையும் கொண்டு வருதல், இதுவே மகாலஷ்மியின் ஆற்றலை எமக்குள் அழைப்பதற்கான நிபந்தனை.

எங்கே உலக ஆந ந்த்தின் உள்ளார்ந்த சந்தங்களுக்குள் உறவு உள்ளதோ, எங்கே சர்வ ஸௌந்தர்யத்தின் அழைப்பிற்கு பதில் உள்ளதோ, எங்கே இறைவன் பால் திரும்பிய வாழ்க்கையில் இணக்கமும், ஒருமைப்பாடும், இன்ப ஓட்டமும் உள்ளதோ, அத்தூய சூழலிலேயே அவள் எழுந்தருள திருவுளம் கொள்கிறாள்.

அவலட்சணமானவை, அற்பத்தனமானவை, தரித்திரம் பிடித்தவை, கீழானவை, அழுக்கானவை, முரட்டுத்தனமானவை, பண்பு நயமற்றவை எல்லாம் அவள் வருகையைத் தடுப்பவை.

அன்பும், அழகும் இல்லாத அல்லது அவை பிறக்க விரும்பாத இட த்தில் அவள் வர விரும்புவதில்லை. அவை இழிவானவற்றுடன் கலந்து உருத்திரிந்திருந்தால் அவள் விரைவில் திரும்பி போய் விடுகிறாள். அவள் தனது செல்வ ங்களைப் பொழிய விரும்புவதில்லை.

மனித இதயங்களில் அவள் இறங்கும் போது அங்கு சுய நலம், பகை, பொறாமை, குரோதம், அசூயை, பூசல் இவை சூழ்ந்திருந்தாலோ துரோகம், பேராசை, நன்றியின்மை, மனதில் கலந்திருந்தாலோ, முரட்டு வெறியும், பண்பற்ற ஆசையும் பக்தியை மாசு படுத்தினால் அத்தகைய உள்ளங்களில் அழகும், அருளும் பொலியும் அந்த தேவி தங்குவதில்லை. ஒருவித தெய்வீக அருவெருப்புடன் விலகிச் சென்று விடுகிறாள். ஏனெனில் அவள் எவரையும் வற்புறுத்தி வரும் சக்தி அல்ல. இந்தக் கசப்பான தன்மை வெளியேறும் வரை தன்னை திரையிட்டு வைத்துக்கொண்டு காத்திருப்பாள்.

சந்நியாச வரட்சியையும், கடுமையையும் அவள் விரும்புவதில்லை. அவள் இதயத்தின் ஆழ்ந்த உணர்ச்சிகளை அடக்குவதும், ஆன்மாவின் அழகு அமிசங்களை ஒடுக்குவதும் அவளுக்கு சம்மதமில்லை. ஏனெனில் அவள் அன்பு, அழகு ஆகியவற்றின் மூலமே அவள் மனிதரை கடவுளின் செல்வாக்கின் கீழ் கொண்டு வர விரும்புகிறாள். அவளது ஆற்றலினால் வாழ்க்கை ஒரு தெய்வீக கலைச் செல்வமாக மாறுகிறது. உலகம் ஒரு திவ்யாந்த மாகிறது. உலகின் செல்வங்கள் எல்லாம் உயர்ந்த ஓரு ஒழுங்கமைப்பிற்காக ஒன்று சேர்க்கப்படுகிறது. அவளது ஐக்கிய திருஷ்டியாலும் ஆத்ம வீச்சினாலும் மிக எளிய சாதாரண பொருட்களும் அதிசயமானவை ஆகிறது.

அவளை இதயத்தில் ஏற்றால் ஞானத்தை அற்புதச் சிகரங்களுக்கு உயர்த்தி அறிவையெல்லாம் கடந்த ஆ ந ந்த பரவசத்தின் ஆழ்ந்த மறைபொருட்களையெல்லாம் ஏற்றுக்கொண்ட இதயத்திற்கு வெளிப்படுத்துகிறாள். பக்தியை தீவிர தெய்வீக வசீகரத்துடன் இணைக்கிறாள். வலிமைக்கும், சக்திக்கும் அளவுடன் இசைந்து செயற்படும் சந்த த்தைக் கற்பிக்கிறாள். சித்தியின் மீது அதை என்றுமே நிலைத்து நிற்கச் செய்யும் மோகன சக்தியை வீசுகிறாள்.

ஸ்ரீ அரவிந்தர்