பலர் ஞானிகளின் போதனையை மதமாக்குவதன் நோக்கம் பிறர் மனதை மயக்குவதற்கே. பாரத ஞானிகள் மெய்யியலை தரிசனமாகவே கண்டார்கள். அதாவது ஒருவன் மெய்யியலை அறிவதன் மூலம் பிரபஞ்சத்தின் பல நுண்மைகளைத் தரிசிக்க முடியும் என்பதே பாரத மெய்யியலின் அடிப்படை.
புத்தர் தான் தரிசித்த தரிசனத்தை எவரும் கலப்படம் செய்ய முடியாமல் வைத்திருக்கும் ஒரு தெளிவைக் கொண்டிருந்தார்.
ஞானம் - தெளிவு பெறவேண்டும் என்றால் அந்த தெளிவிவினை அடைய முடியாமல் இருப்பதற்கான காரணங்கள் என்ன என்று அறிய வேண்டும். இப்படியான காரணங்கள் வெளியிலிருந்து வருவதைவிட நுண்மையாக உள்ளிருந்து வருவதே காரணமாக இருக்க முடியும்.
ஞானம் பெறுவதற்கு தடையாக இருப்பது மனிதன் எப்போதும், எல்லாவற்றிலும் துன்பத்தை அனுபவித்துக்கொண்டிருப்பது. ஆகவே,
1) பிரபஞ்சம் முழுவதும் ஒவ்வொரு உயிரும் துன்பத்தை அனுபவித்துக்கொண்டிருக்கிறது என்ற உண்மையை எப்படி அனுபவமாக அறிவது?
2) இந்த துக்கம் எங்கிருந்து ஆரம்பமாகிறது?
3) இந்த துக்கத்தின் விருத்திகளை எப்படி நிரோதம் செய்யலாம்?
4) இந்த துக்கங்களை நிரோதம் செய்வதற்கான படிமுறை பாதை எது?
துக்கத்தை நிவர்த்தி செய்யும் பாதையை புத்தர் ஆரிய அஷ்டாங்க மார்க்கம் அல்லது மத்திம பாதை என்று பெயரிட்டார். அதாவது எட்டுப் படிகளைக் கொண்ட மார்க்கம் அல்லது நடுநிலைப் பாதை என்பது இதன் பொருள்.
இந்த எட்டுப் படிகளும்,
1) சரியான பார்வை - ஒரு பொருளை நாம் பார்க்கும்போது தேவையற்ற பழைய நினைவுகள், மற்றவர்கள் எழுப்பிய சந்தேகங்கள் எதுவும் இன்றி அந்தப் பொருள் இருக்கும் நிலையை விருத்திகள் இன்றிப் பார்க்கும் ஆற்றல்.
2) சரியான நோக்கம் - நாம் ஒரு செயலில் ஈடுபடும்போது எமது நோக்கம் உளத்தூய்மையுடன் எங்கும், எவருக்கும் துக்கத்தை விளைவிக்காத பக்குவத்துடன் அணுகுதல்.
3) சரியான பேச்சு - தேவைக்கு அதிகமாக மற்றவர்களுக்கோ, எமக்கோ க்லேசம் விளைவிக்கும் வகையில் பேசாமல், நன்மைக்கும், ஒற்றுமைக்குமாக எமது வாக்சக்தியைப் பயன்படுத்தல்.
4) சரியான செயல் - நாம் உடலால் செய்யும் செயல்கள் தேவையற்றவகையில் எமக்கு கர்மச் சுழல்களை ஏற்படுத்தி எம்மை துன்பத்தில் ஆழ்த்தாமல் செயல்களைச் செய்யும் பக்குவம்.
5) சரியான வாழ்க்கை முறை - நாம் பொருள்தேடுவதிலோ, வாழும் முறையிலோ எமக்கோ மற்றவர்களுக்கோ துன்பம் ஏற்படாத வகையில் எமது வாழ்க்கை முறை இருத்தல்.
6) சரியான முயற்சி: நாம் எடுக்கும் முயற்சிகள் வெற்றி பெறுமா? பெறாதா? என்று புத்தியால் ஆராய்ந்து செயற்படும் பண்பு. வெற்றி பெறாது என்று புத்திக்குத் தெரியும் விடயத்தில் தேவையற்று ஆற்றலைச் செலுத்தி தோல்வி அடைந்து அதனால் மனதை க்லேசத்திற்குள் கொண்டு செல்லக்கூடாது.
7) சரியான விழிப்புணர்வு - செய்யும் செயல்கள் யாவும் இயந்திரத்தனமாகச் செய்யாமல் விழிப்புணர்வுடன் செய்வதால் எமது கர்மங்களுக்கு நாமே பொறுப்பாளி என்ற ஞானம் வாய்க்கிறது. வேறு யாரோ ஆகாயத்திலிருந்து கொண்டு எம்மை ஆட்டிப்படைக்கிறான் என்ற போலிப் பயம் அகன்று போகிறது.
8) சரியான மன ஒருமைப்பாடு - மேலே உள்ள ஆறு படிகளையும் சரியாகக் கடைப்பிடித்தால் மனம் ஒருமைப்படும் தாரணை ஆற்றல் வாய்க்கிறது. இப்படி மனம் ஒருமைப்பட்டால் பிரபஞ்சத்தின் சூக்ஷ்மத் தன்மை வாய்ப்பதால் சாதகன் துன்பத்திற்கான சூக்ஷ்ம காரணங்களை தனது நுண்மையான மனதினூடாகவே சுய அனுபவமாக அறிந்து துன்பமற்ற இன்ப வாழ்க்கை பெறுகிறான்.
பதஞ்சலி இதே விஷயத்தை இயம, நியம, ஆசன, ப்ரணாயாம, பிரத்தியாகாரத்தால் மனம் தாரணைக்கு - ஒருமைப்பாட்டிற்கும் யோக்கியமாகிறது என்கிறார்.
புத்தரின் போதனை, உயர்ந்த வகை யோகத்தின் இன்னுமொரு வடிவம்.