எல்லாவித பழைய ஞாபகங்களும் அனுபவத்திற்காவும், அனுபவத்தினால் வரும் அறிவும், அறிவு சேர்ந்து வரும் ஞானத்திற்காகவுமேயன்றி மனதில் எழுந்தமானமாக விருத்தியாகி எமது ஏகாக்கிரத்தையும் (Concentration) நிகழ்கால வாழ்க்கையையும் குழப்பக் கூடாது.
மனித மனம் எப்போதும் பழையதைச் சிந்தித்து அதில் போலிப் பெருமை கொள்ளவோ, அல்லது முன்னர் நிகழ்ந்த துன்பம் தனக்கு மீண்டும் நிகழ்ந்து விடும் என்று அஞ்சவோ செய்யும்.
ஏதாவது தவறு எமது வாழ்வில் நடந்து விடும் போது அதை எண்ணி மீண்டும் அந்தத் தவறு நடந்துவிடும் என்று மீண்டும் மீண்டும் எண்ணும் போது நாம் அந்த எண்ணங்களுக்கு உயிர்கொடுக்கிறோம்.
எண்ணமும் உயிர்சக்தியான பிராணனும் இரட்டைகள், எதை நாம் எண்ணுகிறோமோ அதற்கு நாம் உயிர்கொடுக்கிறோம்.
பழையவற்றை எண்ணும் போது அவற்றிற்கு எப்போதும் உயிர்கொடுத்துக் கொண்டு இருக்கிறோம். நாம் பழைய வாழ்க்கையை நினைத்துத் துன்பப்படும் போது மீண்டும் அந்தத் துன்பகரமான வாழ்க்கைக்கு உயிர் கொடுத்துக் கொண்டு இருக்கிறோம் என்பதே அர்த்தம்.
பழைய நினைவுகள் எமது உணர்ச்சிகளைத் தாக்காமல் சாட்சி பாவமாக பார்க்கும் மனதினை பயிற்சியால் பெறவேண்டும்.
ஆகவே பழைய எண்ணங்களுக்கு எந்த முக்கியத்துவமும் கொடுக்காமல் நிகழ்காலத்தில் செய்ய வேண்டிய காரியங்களுக்கு சரியான கவனத்தை செலுத்த எமது வாழ்வு சிறக்கும்.
No comments:
Post a Comment
எமது பதிவுகளை FaceBook இல் பகிர விரும்புவவர்கள் தகுந்த இணைப்புடன் பகிரவும். தமது தனிப்பட்ட வலைத்தளங்களில் பகிர விரும்புவபர்கள் தனிப்பட்ட மின்னஞ்சல் மூலம் அனுமதி பெற்று பகிரவும். எழுந்தமானமாக பிரதி செய்து பகிர்வது முறையான செய்கையாக கருதப்படமாட்டாது.