உலகை வளமாக்கும் ஸ்ரீ அரவிந்தரின் மூன்று பைத்தியக்காரத்தனங்கள்

 

எனக்கு மூன்று பைத்தியக்காரத்தனங்கள் உள்ளன. முதலாவது இதுதான். கடவுள் எனக்குக் கொடுத்த சாதனைகள், மேதைத்துவம், உயர்கல்வி மற்றும் கற்றல், செல்வம் ஆகியவை அவருடையது என்று நான் உறுதியாக நம்புகிறேன். குடும்பப் பராமரிப்பிற்குத் தேவையானதை மட்டும் எனது சொந்த நோக்கங்களுக்காகச் செலவழிக்க எனக்கு உரிமை உண்டு. மீதமுள்ளவை கடவுளிடம் திரும்பக் கொடுக்கப்பட வேண்டும். எனக்காக, என் இன்பத்திற்காக, ஆடம்பரத்திற்காக அனைத்தையும் செலவழித்தால், நான் திருடன். கடவுளிடம் இருந்து செல்வத்தைப் பெற்று, அதைத் திரும்பக் கொடுக்காதவன் திருடன் என்று எமது சாஸ்திரங்கள் கூறுகின்றன. இதுவரை, இரண்டு அணாக்களை கடவுளுக்குக் கொடுத்தேன், மற்ற பதினான்கு அணாக்களை என் மகிழ்ச்சிக்காகப் பயன்படுத்தினேன்; இவ்வுலக இன்பங்களில் மூழ்கி நான் கணக்கைத் தீர்த்துவிட்டேன். என் வாழ்வில் பாதி வீணாகிவிட்டது - மிருகம் கூட நிறைவடைகிறது.

தனது சொந்த வயிற்றையும், தன் குடும்பத்தாரின் வயிற்றையும் அடைத்து, அவர்களின் மகிழ்ச்சியைப் பூர்த்தி செய்வதில்.

இந்தக் கருத்தின் இறுதியில் கடவுளுக்கு அர்ப்பணித்தல் என்பதை தனது தேசத்தையும், மக்களையும் பாரத மாதாவாக, பராசக்தியாகக் கருதி அவர்கள் நலனுக்கு பாடுபடுதலையே கடவுளுக்கு அர்ப்பணித்தல் என்று பொருள்படுத்துகிறார்! பூஜை செய்வதோ, கோயில் கட்டுவதையோ ஸ்ரீ அரவிந்தர் குறிப்பிடவில்லை!

ஒவ்வொருவரும் நமது குடும்பத்தின் நலனுக்கு மேல் இருக்கும் செல்வம், நேரம், அறிவு ஆகியவற்றை மற்றவர்களை முன்னேற்றப் பயன்படுத்த ஆரம்பித்தோம் என்றால் இங்கு எவருக்கும் குறையிருக்காது!