தலைப்பு இல்லை

இலங்கை தாமரை மொட்டு!

இந்தியா தாமரைப் பூ!

பிராந்தியத்தின் போக்கு ஒன்றுபடுதலை (unification) நோக்கிச் செல்கிறதா? 

முற்போக்கு, இடதுசாரிச் சிந்தனைகள் என்பவை மக்களுக்கு கவர்ச்சிகரமாக இல்லையா? எதிர்ப்பரசியல் வலுவிழந்து விட்ட காலாவதியான தத்துவங்களா? 

அறுதிப் பெரும்பான்மை பெற பெரும்பான்மையான மக்களின் மனதை எப்படி ஒன்றுபடுத்த முடிந்தது?

பழைய சிறுபான்மை அரசியல் தந்திரோபயம் என்பது பெரும்பான்மை இரு பெரும் பிளவாக, கட்சி அரசியலில் வலுவற்று இருக்கும் போது சிறுபான்மையினர் ஒற்றுமையாக அரசமைக்க பேரம் பேசும் சக்தியாகி தாம் வலுப்பெறுவது என்ற அனுமானத்தில் வகுக்கப்பட்ட தந்திரோபாயம்; 

கடந்த ஐந்து வருடத்தில் அந்த இருகட்சிப் பிளவு தம்மை வலுவிழக்க வைக்கும் அரசியல் இது என்பதைப் புரிந்து கொண்டு, அரசியலை மாற்றி, இருபெரும் பாரம்பரிய அரசியல் கட்சிகளை கரைத்து விட்டு, புதிய தாளில் தாமரை மொட்டு வரைந்து தனிப்பெரும் பெரும்பான்மையாக்கி வலுப்பெற்று இருக்கிறது இலங்கையின் யதார்த்த அரசியல், 

இதன் மறுதலையாக தமிழ் கட்சிகள் வடக்கு, கிழக்கு, மலையகம் ஒட்டமுடியாத துண்டு துண்டாக்கிக் கிடக்கிறது.

முடிவுகளுக்கும், கொள்கை மாற்றங்களுக்கும் எந்த அழுத்தமும் கொடுக்கும் பலம் எவருக்கும் இனி வாய்க்கப் போவதில்லை!

ஆகவே நிதானத்துடனும், புரிந்துணர்வுடன் கூடிய நம்பிக்கையைக் கட்டியெழுப்பும் செயற்பாடு, புரிந்துணர்வு, உரையாடல், நட்பு பெரும்பான்மை சமூகத்துடன் நடைபெறாமல் அரசியல் இனிச் சாத்தியம் இல்லை என்ற நிலவரத்தில் வந்து நிற்கிறது என்பதுதான் யதார்த்தம்! 

தமக்குள் ஒன்றுபட முடியாமல் இருப்பதற்குரிய "மனநிலை" க்குரிய காரணங்கள் எவை என்பதைப் பற்றித் தெளிவாகப் புரிந்து கொள்ளாமல் இனி வலிமை பெறமுடியாது. 

இலங்கையும் இந்தியாவும் இந்த ஒரே போக்கில் பயணிக்கிறது என்பது இன்னும் சுவாரசியம்!