கந்தரனுபூதி மந்திரப் பிரயோகம் -25

"மாவினை அகற்ற: முருக அருளால் அறியாமை மற்றும் கர்ம வினைகளை எரித்து மோக்ஷம் பெறுதல்"

********************************************** 

இந்தப்பாடலிற்கு சித்தர் பிரான் ஓலையில் இட்ட தலைப்பு "மாவினை அகற்ற" என்பதாகும். 

இந்தப்  பாடல் உலகவாழ்க்கையின் விரக்தியையும் ஆன்மீக நுண்ணறிவின் விழிப்புணர்வையும் வெளிப்படுத்துகிறது. அருணகிரிநாதர் சம்சாரத்தின் மாயையைப் பற்றி சிந்தித்து முருகனை விடுதலைக்காக அழைக்கிறார்.

மனிதர்கள் நிலையற்ற துன்பம் மற்றும் கர்மாவால் நிறைந்த உலகத்தை இறுதியான உண்மை என்று தவறாகப் புரிந்துகொள்கிறார்கள்.

புலன்களின் இன்பங்கள், பொருள் வெற்றி மற்றும் அகங்காரத்தால் இயக்கப்படும் வாழ்க்கை ஆகியவை தவறாகக் கொண்டாடப்படுகின்றன, இருப்பினும் அவை உண்மையில் நிலையற்றவை மற்றும் இறுதியில் வேதனையானவை. இதைத்தான் அவித்யா - அறியாமை என்று தத்துவம் அழைக்கிறது - உண்மையற்றதை உண்மையானதாக உணர்தல்.

இந்தப்பாடலில் விவேகத்தின் ஆழமான தருணத்தை அருண்கிரி நாதர் கூறுகிறார், உலக நாட்டங்கள் ஆன்மாவை திருப்திப்படுத்த முடியாது என்பதை அவர் அங்கீகரிக்கிறார். இந்த விழிப்புணர்வு மோக்ஷத்தை நோக்கிய முதல் படியாகும்.

முருகனின் வடிவத்தை தியானிப்பதன் மூலம், சாதகன் தனது உள் நிலையை அறியாமையிலிருந்து ஞானத்திற்கு மாற்ற முயல்வதை இந்தப்பாடல் விபரிக்கிறது.

இந்தப்பாடல் இரண்டு பாதைகளைச் சொல்கிறது. ஒன்று அவித்தையின் பாதை, இதில் பயணிப்பவர்கள் நிலையற்ற உலகத்தை உண்மையானது என்று தவறாகப் புரிந்துகொண்டு, காம உணர்ச்சிகளிலும் கர்ம வினைகளிலும் ஈடுபட்டு, பிறப்பு மற்றும் இறப்பில் முடிவில்லாமல் அலைவது.

மற்றையது அருள் பாதை, எமது புலன் கள் மீதான அடிமைத்தனத்தை அங்கீகரித்து தெய்வீகத்தில் அடைக்கலம் தேடி, முருகனின் வேல் என்பது தவறான அடையாளத்தை அறுக்கும் விவேகம் என்பதை உணர்ந்து, முருகனின் பாதங்களில் சரணடைவது மோட்சத்தைப் பெற்று  - கர்ம சுழற்சிகளிலிருந்து விடுதலை பெறுவது. 

இந்தப்பாடல் கீழ்வரும் நான்கு அடிப்படை விஷயங்களைக் கூறுகிறது:

அறியாமை: 

மனிதர்கள் மாயையை (மாயை) இறுதி யதார்த்தமாக தவறாகப் புரிந்துகொண்டு, கர்மாவிலும் துன்பத்திலும் சிக்கிக் கொள்கிறார்கள்.

விழிப்பு:

முருக பக்தன் இந்த துயரமான தவறை உணர்ந்து, துக்கம் மற்றும் ஏக்கம் இரண்டையும் வெளிப்படுத்தி, தெய்வீகத்தை நோக்கி தனது வினைகள் அழியக் கூப்பிருகிறான்.

அருள்:

தெய்வீக ஞானம் மற்றும் கருணையின் வடிவமான முருகனிடம் சரணடைவதன் மூலம் ஆன்மா அறியாமைக்கு அப்பால் உயர்த்தப்படுகிறது.

விடுதலை/மோக்ஷம்:

உண்மையான சுதந்திரம் என்பது உடல் ரீதியாக வாழ்க்கையிலிருந்து தப்பிப்பதால் அல்ல, மாறாக இருப்பின் உண்மையான தன்மையைக் கண்டு தெய்வீக விழிப்புணர்வில் ஓய்வெடுப்பதன் மூலம் வருகிறது.

மெய்யே என வெவ்வினை வாழ்வை உகந்து
ஐயோ, அடியேன் அலையத் தகுமோ?
கையோ, அயிலோ, கழலோ முழுதும்
செய்யோய், மயில் ஏறிய சேவகனே.

அழகிய திருக்கரங்கள், வேலாயுதம், திருவடிகள் செம்மை நிற அழகிய உடலுடன் மயிலில் ஏறிய சேவல் கொடியுடையோனே, மெய்யானது என்று எண்ணி இந்த பெரும் வினைகளை உருவாக்கும் வாழ்க்கையை மகிழ்ந்து வாழ்ந்துகொண்டிருக்கிறேனே! ஐயோ! உன்னைத் தியானிக்காமல் அடியேன் இப்படி உழல்வது நியதியோ! 

இந்தப் பாடலில் முருகனை செய்யோய் - செம்மை நிறத்தவனாக தியானிப்பது அக்னித் தன்மையைக் குறிக்கும். முருகனை செம்மையாக ஞானாக்னி ரூபனாக தியானிப்பதால் எத்தனைய வினைகளும் சுட்டெரிக்கப்படும். 

இந்தப் பாடலின் இரண்டாம் பகுதி முருகனின் வடிவத்தை தெளிவாக விவரிக்கிறது, அங்கு ஒவ்வொரு உறுப்பும் ஆழமான குறியீட்டு அர்த்தத்தைக் கொண்டுள்ளது. அவரது கைகள் தெய்வீக செயலையும் அருளையும் குறிக்கின்றன, வாழ்க்கையின் சவால்களின் மூலம் பக்தரை வழிநடத்துகின்றன. வேல் (அயில்) விவேகத்தைக் குறிக்கிறது, அறியாமை மற்றும் மாயையைத் துளைக்கும் பகுத்தறியும் ஞானம். அவரது பாதங்கள் (கழல்) அடைக்கலம் மற்றும் முழுமையான சரணடைதலைக் குறிக்கின்றன, இது ஒவ்வொரு ஆன்மீக பயணத்தின் இறுதி இலக்கையும் குறிக்கிறது. முருகனின் வடிவத்தின் சிவப்பு நிறம் (செய்யோய்) எல்லையற்ற இரக்கத்தையும் துடிப்பான உயிர் சக்தியையும், அக்னித்தன்மையையும் பிரதிபலிக்கிறது, தெய்வீக சக்தியை வெளிப்படுத்துகிறது. இறுதியாக, அவர் சவாரி செய்யும் மயில் பெருமை, ஈகோ மற்றும் காமம் போன்ற கீழ்நிலை போக்குகளின் மீதான வெற்றியைக் குறிக்கிறது. இந்த புனித வடிவத்தில் ஆழமாக தியானிப்பதன் மூலம், பக்தர் தனது உள் நிலையை மாற்றுகிறார், அறியாமை மற்றும் உலகப் பற்றுகளிலிருந்து தெளிவு, ஞானம் மற்றும் எல்லா வினைகளும் அழிக்கப்படுகிறது. 

இதற்குரிய மந்திர யந்திரப்பிரயோகம் இந்தப் பேறுகள் அனைத்தையும் வழங்கும்.